ten rozdział wyjaśnia pojęcie uziemienia i klejenia. Prawidłowe „uziemienie” jest podstawowym wymogiem dla ogólnego bezpieczeństwa elektrycznego, zmniejszając ryzyko zarówno dla życia ludzkiego, jak i instalacji. Znaczenie ochrony przeciwwybuchowej jest dokładnie omówione z punktu widzenia eksplozji z pewną wstępną ogólną dyskusją, aby upewnić się, że intencje filozofii uziemienia są w pełni zrozumiałe. Zasady uziemienia elektrycznego są uzgodnione na szczeblu międzynarodowym, choć istnieją różnice co do tego, w jaki sposób zasady te są najlepiej osiągnięte w praktyce. Prądy konstrukcyjne lub prąd zwarciowy powstałe z urządzeń elektrycznych pracujących w obszarach niebezpiecznych nie mogą stać się źródłem ciepła lub iskier. Urządzenia muszą być odpowiednio uziemione, aby zapewnić, że połączenia mają wysoką integralność i niską impedancję. Musi to być odpowiednio utrzymywane przez cały okres eksploatacji instalacji i wyposażenia. Istnieje subtelna, ale zasadnicza różnica między uziemieniem a wiązaniem, którą należy zrozumieć. Uziemienie to miejsce, w którym zapewniona jest ścieżka o niskiej impedancji, aby umożliwić prądom powrotnym działanie elektrycznych urządzeń zabezpieczających, takich jak bezpieczniki i wycieczki nadprądowe w odpowiednio krótkim czasie. Spajanie polega na wyeliminowaniu różnic napięcia między częściami przewodzącymi elektryczność. Łączenie wszystkich obudów ze strukturą i strukturą ze SPNE tworzy ścieżki klejenia. Statyczny ładunek elektryczny jest spowodowany wymuszonym rozdzielaniem cząsteczek materiałów nieprzewodzących. Ruch materiału lub tarcie o materiał może powodować efekt ładowania.