odnosi się to do postawy lub polityki, która daje pierwszeństwo określonej grupie etnicznej, lekceważąc innych. Można argumentować, że dzisiejszy program nauczania opiera się na białej kulturze. Potwierdzają to Troyna i Williams (1986), którzy twierdzą, że w brytyjskich szkołach program nauczania jest etnocentryczny, ponieważ „nadaje priorytet białej kulturze i językowi angielskiemu”. Można to uznać za czynnik niedostatecznych osiągnięć wśród dziewcząt z Afro-Karaibów, ponieważ w południowym Londynie, gdzie istnieje wysoki odsetek czarnoskórych uczniów, nie ma różnorodności w programie nauczania. Dlatego nie poznają historii swojej kultury. W pewnym sensie mogą czuć się odizolowani, ponieważ nie uczą się niczego o swojej kulturze, zamiast tego uczą się o białej kulturze. Może to prowadzić do niedostatecznych osiągnięć wśród dziewcząt z Afro-Karaibów, ponieważ po prostu nie są zainteresowane; ponieważ są niechętnymi odbiorcami nauczanego programu nauczania. W konsekwencji mają różne podejście do edukacji i nie radzą sobie tak dobrze jak inne grupy etniczne. Ball, który krytykuje Narodowy Program nauczania za ignorowanie różnorodności kulturowej i etnicznej, popiera również ideę etnocentrycznego programu nauczania; podkreśla „mityczny wiek imperium i przeszłą chwałę”. Oznacza to ignorowanie historii czarnych ludzi i tego, co osiągnęli, zwłaszcza w ramach programu nauczania.
również nie ma nacisku na kobiety, a w szczególności na czarne kobiety, np. Madam C. J Walker. Można argumentować, że może to pozostawić wiele Afro-karaibskich dziewcząt bez wzorca do naśladowania, ponieważ po prostu nie dowiedzieliby się o tym ze względu na etnocentryczny program nauczania. W rezultacie nie są w stanie zobaczyć, co wielu czarnych ludzi zrobił i jak przekształcili historię. Ze względu na powyższe powody można argumentować, że etnocentryczny program nauczania może być częściowo winny niedostatecznej edukacji wśród dziewcząt z Afro-Karaibów, podkreślonej przez brak różnorodności w programie nauczania.