języki Pidgin

języki Pidgin są „na miejscu”, które rozwijają się, gdy ludzie bez wspólnego języka stykają się ze sobą. Nikt nie mówi pidgin jako ich pierwszy język. Zwykle język pidgin jest mieszanką słownictwa jednego głównego języka z gramatyką jednego lub więcej innych języków. Głównymi językami są zwykle języki byłych głównych mocarstw kolonialnych, takie jak angielski, francuski i portugalski. Na przykład, utworzenie gospodarek plantacyjnych na Karaibach, z dużymi grupami niewolników z różnych środowisk językowych, którzy przybyli z Afryki Zachodniej, dało początek wielu pidgins opartych na angielskim, francuskim, hiszpańskim, holenderskim i portugalskim. Jednak istnieją również pidżyny używane w częściach Afryki, Ameryki Południowej i Azji Południowo-Wschodniej, które są oparte na językach innych niż te z mocarstw kolonialnych. Dobrym przykładem pozaeuropejskiego pidgina jest żargon Chinook, który był kiedyś używany przez amerykańskich Indian i europejskich kupców na Pacyfiku północno-zachodnim.

termin pidgin nie ma nic wspólnego z ptakami. Słowo to, po raz pierwszy poświadczone drukiem w 1850 roku, jest uważane za chińską błędną interpretację angielskiego słowa biznes. Istnieją inne teorie na temat pochodzenia tego terminu.

Status
ze względu na ograniczoną funkcję, języki pidgin zwykle nie trwają zbyt długo, rzadko dłużej niż kilkadziesiąt lat. Znikają one, gdy przyczyna komunikacji maleje, ponieważ społeczności albo się oddalają, jedna społeczność uczy się języka drugiej, albo obie społeczności uczą się wspólnego języka (Zwykle oficjalnego języka kraju). Na przykład Pidgin rosyjski używany w Mandżurii zniknął, gdy rosyjscy osadnicy opuścili Chiny po ii Wojnie Światowej. to samo dotyczy Pidgin francuskiego, który zniknął z Wietnamu po tym, jak Francuzi opuścili kraj. Jednak nie zawsze tak jest. Chiński Pidgin angielski (Chinglish), rozwinął się w XVII wieku w Kantonie (Guandong) w Chinach i przetrwał prawie trzy wieki. Jego użycie rozprzestrzeniło się od relacji mistrz-sługa do tych pomiędzy angielskimi i chińskimi handlarzami i biurokratami. Był używany do końca XIX wieku, kiedy Chińczycy zaczęli przestawiać się na standardowy angielski.

Ethnologue wymienia 18 Pidżyn używanych na całym świecie. Cztery z nich wymarły, a wiele z nich jest w trakcie zanikania. Nie ma szacunków liczby mówców dla wielu z nich.

jeśli pidgin przetrwa, a następne pokolenie użytkowników nauczy się go jako swojego pierwszego języka lub jeśli stanie się stabilnym lingua franca, stanie się kreolskim.

dialekty

struktura

system dźwiękowy
Większość Pidżyn ma stosunkowo proste systemy dźwiękowe charakteryzujące się pięcioma samogłoskami (/i/, /e/, /a/, /u/, /o/) i brak skupisk spółgłosek.

Gramatyka
Pidżyny mają zwykle mniejsze słownictwo, prostszą strukturę i bardziej ograniczone funkcje niż języki naturalne. Niektóre typowe cechy języków pidgin są następujące:

• podmiot-czasownik-obiekt kolejność słów
• brak znaczników gramatycznych dla rodzaju, liczby, przypadku, czasu, aspektu, nastroju itp.
• czasy są wyrażane leksykalnie, tj. za pomocą przysłówków temporalnych, takich jak jutro, wczoraj itp.
• relacje gramatyczne są zwykle wyrażane poprzez proste zestawienie.
• użycie reduplikacji do reprezentowania liczby mnogiej i superlatyw, np. Hawai 'ian Pidgin wiki-wiki’very quick’.

słownictwo
ponieważ słownictwo jest ograniczone, słowa w języku pidgin mają szeroki zakres znaczeń. Na przykład w żargonie Chinook słowo klahawaya oznaczało ” jak się masz?”, „Good day” lub „Good bye”.

pisanie

języki Pidgin są używane wyłącznie do komunikacji ustnej. Dopiero gdy przekształcą się w Kreole, powstaje potrzeba systemu pisma.

trudność