do XIX wieku prawie wszystkie formy odzieży używane w Kalahari wywodziły się ze zwierząt. Przedkolonialny handel skórami łączył Kalahari ze społecznościami w południowej Afryce, a wczesni kupcy kolonialni eksportowali futra z Kalahari na całym świecie. Podczas gdy większość ludzi ubiera się dziś w importowane Ubrania W Stylu Europejskim, rzemieślnicy produkują niektóre artefakty Skórzane Na sprzedaż turystom, ale skóry coraz częściej pochodzą od zwierząt domowych i są przygotowywane w sposób, który nie zachowuje futra.
środki ochrony dzikiej przyrody, zmiany środowiskowe i delokalizacja społeczności oznaczają, że dostęp do dzikich zasobów jest obecnie bardzo ograniczony dla drobnych producentów rzemieślniczych. Młodzi ludzie wykształceni w szkołach coraz częściej poszukują alternatywnych form dochodu, a pokolenie pracowników przemysłu skórzanego zaznajomionych z przetwarzaniem i wykorzystaniem dzikiej skóry coraz częściej nie jest w stanie przekazać swojej wiedzy młodszym pokoleniom. Rychłe otwarcie ogromnego „parku skórzanego” w Lobatse w południowo-wschodniej Botswanie może znacząco zakłócić produkcję skór na małą skalę i powiązane z nimi formy wiedzy materiałowej.
![Portret Masisana (młodej kobiety Tswany) Williama Burchella w futrzanym płaszczu (kobo). Ze szkicu wykonanego w Dithakongu ok. 1814 (obraz z Burchell, W. J. 1824. Podróżuje po wnętrzu Południowej Afryki. Tom 2. Strona 484. Londyn)](http://www.emkp.org/wp-content/uploads/ewpt_cache/240x400_95_1_c_FFFFFF_10277f0c5da9243f11de588cd0aa24c0.jpg?x18412)
![ludzie w skórzanych kostiumach na Kuru Dance Festival 2001, D 'Kar, Botswana (fot. Chris Wingfield)](http://www.emkp.org/wp-content/uploads/ewpt_cache/959x599_95_1_c_FFFFFF_8b5476d34c194381bf7167f22c0b303e.jpg?x18412)
![Przekrój korzenia używany do obróbki skóry w dystrykcie Kweneng, Botswana, 2017 (Zdjęcie: Maitseo Bolaane)](http://www.emkp.org/wp-content/uploads/ewpt_cache/240x199_95_1_c_FFFFFF_a12b2452b1c4f83e5186dbc8ad96aea9.jpg?x18412)
projekt ten będzie współpracować z młodymi ludźmi z odległych społeczności studiujących na Uniwersytecie w Botswanie w celu udokumentowania technik i materiałów używanych przez pracowników skór z ich społeczności. Stworzy to trwały zapis form wiedzy, które rozwinęły się w wyniku bliskich kontaktów z określonymi środowiskami w czasie. Przyczyni się to do praktyk konserwatorskich muzeów, ale także stworzy podstawy, na podstawie których archeolodzy, historycy i geografowie mogą zacząć rozumieć, jak te praktyki zmieniły się w przestrzeni i czasie.
![Chris Wingfield](http://www.emkp.org/wp-content/uploads/ewpt_cache/300x400_95_1_t_FFFFFF_d6c92c0ed9885f995edf1f6311dd462b.jpg?x18412)
![Maitseo Bolaane](http://www.emkp.org/wp-content/uploads/ewpt_cache/300x400_95_1_c_FFFFFF_afded05811ee3e5f4f55089580aeeada.jpg?x18412)
![Novelette Aldoni-Stewart](http://www.emkp.org/wp-content/uploads/ewpt_cache/300x400_95_1_c_FFFFFF_303c58cae4b9358b419b7f506222203d.jpg?x18412)
PI:
Chris Wingfield, Associate Professor, Sainsbury Research Unit for the Arts of Africa, Oceania & the Americas, University of East Anglia
współpracownicy:
Maitseo Bolaane, Associate Professor, University of Botswana
Novelette Aldoni-Stewart, PhD Candidate, University of East Anglia
lokalizacja badań:
Botswana— Ngamiland, Ghanzi, Chobe, Kgalagadi, dzielnice Kweneng
RPA—Kuruman