do XIX wieku prawie wszystkie formy odzieży używane w Kalahari wywodziły się ze zwierząt. Przedkolonialny handel skórami łączył Kalahari ze społecznościami w południowej Afryce, a wczesni kupcy kolonialni eksportowali futra z Kalahari na całym świecie. Podczas gdy większość ludzi ubiera się dziś w importowane Ubrania W Stylu Europejskim, rzemieślnicy produkują niektóre artefakty Skórzane Na sprzedaż turystom, ale skóry coraz częściej pochodzą od zwierząt domowych i są przygotowywane w sposób, który nie zachowuje futra.
środki ochrony dzikiej przyrody, zmiany środowiskowe i delokalizacja społeczności oznaczają, że dostęp do dzikich zasobów jest obecnie bardzo ograniczony dla drobnych producentów rzemieślniczych. Młodzi ludzie wykształceni w szkołach coraz częściej poszukują alternatywnych form dochodu, a pokolenie pracowników przemysłu skórzanego zaznajomionych z przetwarzaniem i wykorzystaniem dzikiej skóry coraz częściej nie jest w stanie przekazać swojej wiedzy młodszym pokoleniom. Rychłe otwarcie ogromnego „parku skórzanego” w Lobatse w południowo-wschodniej Botswanie może znacząco zakłócić produkcję skór na małą skalę i powiązane z nimi formy wiedzy materiałowej.



projekt ten będzie współpracować z młodymi ludźmi z odległych społeczności studiujących na Uniwersytecie w Botswanie w celu udokumentowania technik i materiałów używanych przez pracowników skór z ich społeczności. Stworzy to trwały zapis form wiedzy, które rozwinęły się w wyniku bliskich kontaktów z określonymi środowiskami w czasie. Przyczyni się to do praktyk konserwatorskich muzeów, ale także stworzy podstawy, na podstawie których archeolodzy, historycy i geografowie mogą zacząć rozumieć, jak te praktyki zmieniły się w przestrzeni i czasie.



PI:
Chris Wingfield, Associate Professor, Sainsbury Research Unit for the Arts of Africa, Oceania & the Americas, University of East Anglia
współpracownicy:
Maitseo Bolaane, Associate Professor, University of Botswana
Novelette Aldoni-Stewart, PhD Candidate, University of East Anglia
lokalizacja badań:
Botswana— Ngamiland, Ghanzi, Chobe, Kgalagadi, dzielnice Kweneng
RPA—Kuruman