’ współczucie’ jest najczęściej występującym słowem w Koranie. Każdy ze 114 rozdziałów, z wyjątkiem 9., zaczyna się od wezwania ” w imię Boga, współczującego, Miłosiernego…”, ale wiele eskalacji przemocy i terroryzmu, z którymi żyjemy dzisiaj, można przypisać muzułmanom. Jak możemy pogodzić się z tą oczywistą sprzecznością?
religijni ekstremiści wierzący w gniewnego, karzącego Boga, którzy widzą siebie jako agentów tego Boga, niestety znajdują się zarówno w tradycji Islamskiej, jak i chrześcijańskiej, sytuacja dobrze zauważona przez amerykańskiego autora i uczonego Wendella Berry 'ego…. (niektórzy uczniowie ) Koran i Biblia można podzielić na dwie grupy: tych, którzy wyznaczają siebie jako agentów Bożego gniewu i tych, którzy rozumieją siebie jako powołanych do bycia agentami Bożego Miłosierdzia…….
myślenie o sobie jako o pośredniku Bożego gniewu jest niezwykle atrakcyjne; są pewne intensywne przyjemności w gniewie, zwłaszcza jeśli można przypuszczać, że czyjś własny gniew pokrywa się z Bożym, a także w używaniu gniewnej obłudy jako wzorca potępiania innych ludzi. Jest to przyjemność koniecznie oparta na najpłytszym rodzaju samowiedzy.”
większość naszej dzisiejszej wiedzy o islamie dociera do nas poprzez doniesienia o aktach grozy popełnianych przez muzułmańskich terrorystów oraz deklaracje ekstremistycznych i fanatycznych elementów. Ale my na Zachodzie często nie zdajemy sobie sprawy, że współczucie i miłość są istotą islamu wyrażoną w Koranie. Czy w Koranie są brutalne teksty? Tak, rzeczywiście, tak jak to jest w pismach tradycji Judeochrześcijańskiej, Księga Jozuego i niektóre Psalmy są dobrymi przykładami biblijnej przemocy. To właśnie literalne czytanie tych tekstów we wszystkich trzech tradycjach Abrahamowych jest jedną z głównych przyczyn fundamentalizmu religijnego: corruptio optimae pessima: „zepsucie najlepszych staje się najgorsze ze wszystkich.”
w sercu wiary muzułmańskiej leży zasada tawhid czyli jedności. Ta jedność, czyli jedność, została opisana jako ta, która dominuje w umyśle w islamie, podczas gdy serce jest nierozerwalnie związane z koncepcją współczucia. „Moje Miłosierdzie obejmuje wszystko” (Koran 7:156). „Moje miłosierdzie ma pierwszeństwo nad moim gniewem „(Hadis qudsi, powiedzenie, w którym Bóg przemawia przez Proroka). Islam widzi uczucia miłości i współczucia, „com passio” – zdolność do odczuwania z drugim, jako wyraz połączonej jedności wszystkich ludzi, odzwierciedlającej jedność i jedność Boga.
Koran często mówi o Bożym planie różnorodności i dobroci różnicy jako części tego planu. „O ludzie! stworzyliśmy was jako mężczyznę i niewiastę i uczyniliśmy was narodami i plemionami, abyście się wzajemnie poznali” (49:13); ” i każda społeczność ma swój kierunek, w którym on pozwala im się zwrócić ku niemu. Przeto współzawodniczyć między sobą w czynieniu dobrych uczynków. Gdziekolwiek będziecie, Bóg zgromadzi was wszystkich do niego”. (2:148) „nie ma przymusu w religii” (2: 256); „Zaprawdę, ci, którzy wierzą, Żydzi, Chrześcijanie i sabejczycy – każdy, kto wierzy w Boga i w Dzień sądu, i działa uczciwie, otrzyma nagrodę od swego Pana; nie spotka ich strach przed smutkiem”. (2:62) i „Kto ratuje życie jednej istoty ludzkiej, będzie tak, jakby ocalił całą ludzkość” (5:32)
wielcy mistyczni pisarze islamu, Sufici, pisali nieustannie o miłości i współczuciu jako niezbędnych dla duchowej ścieżki muzułmanów. Miłość, opisują jako lekarstwo na wszelkie choroby i alchemię istnienia; miłość przekształca ubóstwo w bogactwo, wojnę w pokój, ignorancję w wiedzę, a piekło w niebo.
Dżalal al-Din Rumi, urodzony we współczesnym Afganistanie w 1207 r., jest prawdopodobnie najbardziej znanym na Zachodzie ze wszystkich wielkich pisarzy sufickich. Rumi twierdzi, że choć miłość jest istotą sufizmu, to jest czymś, czego trzeba doświadczyć, aby ją zrozumieć. „Miłość nie może być zawarta w naszym mówieniu lub słuchaniu. Miłość jest oceanem, którego głębi nie można zanurzyć……Miłości nie można znaleźć w erudycji i nauce, Książkach i stronach…..jądro miłości jest tajemnicą, której nie można wyjawić”. (Diwan-i-Shams-i Tabrizi)
Rumi przypomina nam również, że przesłanie miłości obejmuje objęcie różnorodności i transcendencji jaźni; ta Transcendencja jest jądrem nie tylko duchowości Islamskiej, ale całej prawdziwej duchowości.
'Przyjdź, abyśmy mogli rozmawiać ze sobą od Ducha do ducha, rozmawiać ze sobą w sposób ukryty przed oczami i uszami.
śmiejmy się bez ust i zębów tak jak ogród różany.
dyskutujmy bez warg i ust tak jak myśl.
wyjawmy tajemnicę świata całkowicie z zamkniętymi ustami jako poziom ’ AQL al-Awwal (pierwszy intelekt) i w świadomości istnienia Boga.
nikt nie mówi do siebie donośnym głosem. Ponieważ wszyscy jesteśmy jednym, wołajmy do siebie nawzajem z naszych upałów bez ust i ust………….Porzućmy rozmowę prowadzoną naszymi językami i wibrujmy nasze serca.”(Divani-i Kabir)
odłożyłem dualizm: widziałem dwa światy jako jeden……
(Divan-i-Shams-i-Tabriz)
Abu Bakr Muhammad Ibn Arabi, (1165-1240), urodzony w Andaluzji na południu Hiszpanii, uważany jest za jednego z największych pisarzy islamskiej tradycji mistycznej. Znany jako poeta „kosmicznego serca”, mówi do nas o „odkrywaniu głębszych podstaw cierpienia w otwieraniu serca” … „Tak więc osoba, która rozumie znaczenie cierpienia, zwiększa swoje współczucie dla tego, kto cierpi, wtedy zostanie nagrodzona … wszakĺľe (jak to wyraĺľa Arabskie przysĹ ’ owie) „kaĺľde wilgotne serce jest BoskÄ … nagrodÄ….”
„mistyczny Ka’ ba jest sercem bytu. Powiedziano mu: „Świątynia, która zawiera mnie, jest w twoim sercu.”Tajemnica boskiej istoty nie jest niczym innym jak świątynią serca, a wokół serca krąży duchowy pielgrzym”. (Tarjuman al-ashwaq)
„ukochany staje się lustrem odzwierciedlającym sekretne oblicze mistycznego kochanka, podczas gdy kochanek, oczyszczony z nieprzezroczystości swojego ego, staje się z kolei lustrem atrybutów i działań ukochanego.”(Futtihdt al-Makkiyya)
(idea duszy jako zwierciadła, odzwierciedlająca obraz Boga, była wcześniej używana przez wczesnochrześcijańskich mistyków, zwłaszcza Efraima Syryjczyka i Ewagriusza.
” o marvel! ogród pośród płomieni … moje serce stało się zdolne do wszelkich form. Jest to łąka dla Gazel i klasztor dla mnichów chrześcijańskich, Świątynia dla bożków i Pielgrzyma Ka ’ ba, stoły Prawa i księgi Koranu. Wyznaję religię miłości i bez względu na kierunek, jaki obiera jej rumak, Miłość jest moją religią i moją wiarą.”(Tarjuman al-Aszwaq)
W końcu Abūṣāmid Muḥammad ibn Muḥammad Al Ghazali (1058– 1111) urodził się w Persji. W swoim dziele „obowiązki braterstwa” Al Ghazali mówi o konieczności miłości wobec „drugiego” i o tym, jak przez miłość cała ludzkość znajduje się w objęciach jedności Boga w całym stworzeniu:
” wiedz, że świat jest jednym etapem drogi do Boga Najwyższego. Wszyscy na tej stacji są podróżnikami. Ponieważ cel podróży tej karawany podróżnych jest taki sam, wszyscy są jako jeden. Musi być między nimi przyjaźń i jedność oraz wzajemna pomoc……………ci, którzy miłują się wzajemnie w Bogu, są przyjaciółmi Boga Najwyższego.”(Obowiązki braterstwa, w Alchemii Szczęścia, Księga XV)
w naszych czasach podobne myślenie duchowe możemy znaleźć w dziełach sufickich pisarzy, takich jak Reza Szah-Kazemi, „drugi w świetle jednego”;” ścieżki do serca „i „widzieć Boga wszędzie”, czy Seyyed Hossein Nasr, „wiedza i święte”i” duchowość Islamska”.
Ostatnie wydarzenia w Egipcie, pomimo horroru przemocy związanej z atakiem na koptyjską katedrę, dostarczyły nam przykład Islamskiej miłości i współczucia w działaniu. Podczas gdy wspólnoty chrześcijańskie w Egipcie poprzedzały nadejście islamu, ludność muzułmańska stanowi obecnie zdecydowaną większość. Do niedawna wspólnoty żyły i czciły obok siebie przez blisko 1400 lat, co zostało skompromitowane przez stosunkowo niedawny wzrost fundamentalizmu religijnego. Niemniej jednak, gdy koptyjska Katedra Dwóch Świętych w Aleksandrii została zaatakowana w Nowy Rok przez zamachowca-samobójcę, powodując śmierć 23 osób, władze muzułmańskie potępiły atak i zaapelowały do swoich wspólnot o ochronę swoich chrześcijańskich sąsiadów. W rezultacie tysiące egipskich muzułmanów zstąpiło do kościołów koptyjskich, aby chronić chrześcijańskich wyznawców podczas świąt Bożego Narodzenia; niezwykłe stanowisko ludności muzułmańskiej wobec sekciarskiej przemocy.
podczas pokojowych demonstracji obecnej rewolucji prodemokratycznej obok flagi egipskiej wił się zielony sztandar z krzyżem i półksiężycem, symbolizujący jedność Chrześcijańsko-muzułmańską podczas walki o obalenie rządów brytyjskich. Muzułmański Imam i koptyjski ksiądz wspólnie przemówili do demonstrantów na placu, ogłaszając: „Zjednoczeni stoimy, wszyscy jesteśmy Egipcjanami.”
żyjemy w niebezpiecznych czasach, w których dialog między religiami nie jest już luksusem, ale koniecznością. Potrzeba wspólnego działania z naszymi muzułmańskimi braćmi i siostrami, którzy są równie przerażeni i przerażeni tą przemocą, jak my, stała się pilna. Nie ma jednego prostego wytłumaczenia dla przemocy, ani nie jest ona ograniczona do islamu, ale jak niedawno wyjaśnił wybitny muzułmanin, my na Zachodzie powinniśmy zrozumieć, że świat islamski czuje się oblegany i stoi przed wieloma przeszkodami i wyzwaniami; wyzwaniami takimi jak wpływ kolonializmu, po którym następuje obecna dominacja Zachodu; polaryzacją między pewnymi formami muzułmańskiej militaryzacji a modernizacją; i trudnymi problemami interpretacji świętych tekstów.
chyba najprostszą i najskuteczniejszą formą dialogu jest przyjaźń; podejść do „drugiego” z otwartym umysłem i duchem prawdziwego dociekania. Relacje mogą pozostać nawet na poziomie czysto społecznym, gdzie można zbadać wspólne interesy, takie jak sprawy rodzinne lub interesy sportowe. Doskonałym tego przykładem jest mecz krykieta imamów i kleru, który odbywa się corocznie w Bradford na północy Anglii. Mieszkając przez kilka lat ze społecznością muzułmańską w Bradford, poznałem i pokochałem tradycję islamską. Moi muzułmańscy przyjaciele są życzliwi, pobożni i mają wielką wiarę. Ku mojemu ogromnemu zdziwieniu odkryłem, że im bardziej poznawałem tradycję islamską, tym bardziej potwierdzała ona moją wiarę chrześcijańską. Wydawało się to całkowicie paradoksalne, dopóki nie skonsultowałem się z innymi Chrześcijańskimi kolegami pracującymi w dialogu międzyreligijnym, aby dowiedzieć się, że mają podobny umysł. Prawdziwy dialog, aby był skuteczny, musi opierać się na mocnym poczuciu własnej tożsamości, nie polega na poszukiwaniu jakiegoś zdrowego środka, ale raczej na uznaniu różnorodności i szacunku dla „drugiego jako drugiego”.
Mahatma Ghandi miał wspaniały plan dialogu z tradycjami innymi niż własne, pozwalając nam zbliżyć się do „drugiego” bez poczucia wyższości lub ukrytego programu. Ważne jest również, aby nie zawsze szukać podobieństw tam, gdzie tradycje wydają się dotykać.
instrukcje Ghandiego były po prostu:
1 Spróbuj znaleźć w innych religiach to, co jest ważne dla Twojej tradycji, np. w Koranie, spójrz na Exodus, historię Józefa, Marii, Jezusa itp.
(my chrześcijanie często nie jesteśmy świadomi znaczenia Jezusa i Maryi Dziewicy dla muzułmanów. Oto powiedział Anioł: „O Maryjo! Zaprawdę, Bóg zwiastuje Tobie słowo pochodzące od Niego. Jego imię będzie Chrystus Jezus, syn Marii, wybitny na tym świecie i w życiu ostatecznym, i jeden z tych, którzy są blisko Boga.”(3, 45); ” Jezus, syn Marii, jest Apostołem Boga i jego słowa, które jest przekazywane Maryi, i duch wychodzący od niego samego.”(4:171)
2 Znajdź jakiś aspekt innej tradycji, z którym się nie zgadzasz lub nie rozumiesz. Znajdź eksperta w tej tradycji, który Ci to wyjaśni.
3 skup się najpierw na własnej tradycji.
w 2007 roku duża grupa muzułmańskich uczonych opublikowała pracę zatytułowaną „wspólne słowo między nami a Tobą”. Dokument ten stanowi dłoń wyciągniętą ku chrześcijaństwu i ogromny krok naprzód w relacjach między obiema wyznaniami. Można go odwiedzić na: http://www.acommonword.com/
Ci z nas, którzy praktykują modlitwę kontemplacyjną i studiują naszą mistyczną tradycję, są w uprzywilejowanej pozycji, aby spotkać się z transcendentalnym islamem w jego sufickiej tradycji. Modlitwa Serca jest nieodłączną częścią chrześcijańskiej i islamskiej tradycji mistycznej. Wejście w dialog, który osiąga impas z powodu pozornie nie do pogodzenia stanowisk teologicznych, jest zaprzeczeniem lub ignorowaniem tajemnicy Boga. Jak poinformował nas św. Augustyn, widzimy Boga przez „oko serca” i dziś, bardziej niż kiedykolwiek, cały świat potrzebuje „wiedzy serca”,
Sheelah Treflé ukryta
Londyn