The Amphibious Bird / Bio-Aerial Locomotion

źródło: Wikipedia

maskonury Atlantyckie naprawdę są niezwykłymi ptakami. Maskonury mogą pływać pod wodą i latać w powietrzu. Wyewoluowały swoje szybkie skrzydła i ich ster jak webbed stóp umożliwiając im pływać sprawnie pod wodą, gdzie złowią małe ryby, w tym śledzia i dobijaka. Mogą zanurzyć się na głębokość 200 stóp i pozostać pod wodą przez 20 do 30 sekund. Pod wodą maskonur zasadniczo lata, ale po prostu ma większy opór niż w powietrzu.

jak dokładnie Maskonur potrafi tak skutecznie nurkować i pływać w wodzie? Maskonur częściowo składa skrzydła i ma skrzydła skierowane do tyłu. Ze względu na to i jego zdolność do bardzo szybkiego klapania, podczas udaru w dół ptak przyspiesza w górę i do przodu przez wodę. Następnie, podczas udaru w górę, ptak przyspiesza w dół, a rzadko także do przodu. Przez większość czasu jednak udar w górę powoduje, że maskonur zwalnia.

chociaż nie mają zdolności oddychania pod wodą tak długo, jak pingwin, który może wstrzymać oddech na około 20 minut, mają jeszcze jeden atrybut – bardzo szybki lot.

Maskonur może machnąć skrzydłami do 400 razy, co jest tak szybkie, że wydaje się widzowi rozmazane. Z taką prędkością skrzydła, nic dziwnego, że Maskonur Atlantycki może osiągnąć prędkość zbliżającą się do 55 mil na godzinę.

Maskonur może w swoim dziobie przewozić do 62 ryb. Źródło obrazu: Maskonury nie są gatunkiem zagrożonym, ale są zagrożone działalnością człowieka. W wielu miejscach populacja maskonurów spadła z powodu przeławiania, przełowienia na obszarach, gdzie maskonury łowią ryby, i ponad turystyka na obszarach, gdzie maskonury potrzebują samotności, aby się rozmnażać.

w poniższym filmie niektóre maskonury nurkują z półek do wody i energicznie flap przez wodę.

w poniższym filmie puffin startuje i odlatuje.

cytowane prace:

  • Puffin facts 1
  • Puffin Facts 2, Project Puffin
  • L. Christoffer Johansson* and Björn S. Wetterholm Aldrin, Kinematics of diving Atlantic puffins (Fratercula arctica L.): evidence for an active upstroke, J. Experimental Biology (2001)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.