umiejętności pielęgniarskie

podawanie leków drogą pozajelitową jest definiowane jako leki wprowadzane do tkanek i układu krążenia przez wstrzyknięcie. Istnieje kilka powodów, dla których leki mogą być przepisywane drogą pozajelitową. Leki podawane pozajelitowo są wchłaniane szybciej niż doustnie, co oznacza, że mają szybszy początek działania. Ponieważ nie przechodzą procesów trawiennych w przewodzie pokarmowym, są metabolizowane inaczej, co skutkuje silniejszym działaniem niż leki doustne. Droga pozajelitowa może być również przepisana, gdy pacjenci mają mdłości lub nie są w stanie połykać.

chociaż lek do wstrzykiwania ma wiele zalet, istnieją dodatkowe środki ostrożności, które pielęgniarka musi podjąć podczas podawania, ponieważ wstrzyknięcie jest uważane za inwazyjną procedurę. Zastrzyki powodują zerwanie bariery ochronnej skóry, a niektóre są podawane bezpośrednio do krwiobiegu, więc istnieje zwiększone ryzyko infekcji i szybkiego rozwoju zagrażających życiu działań niepożądanych.

istnieją cztery potencjalne drogi podania pozajelitowego, w tym śródskórne (IM), podskórne (SQ), domięśniowe (IM) i dożylne (IV). Śródskórna iniekcja jest podawana w skórze właściwej tuż poniżej naskórka. Wstrzyknięcie podskórne podaje się do tkanki tłuszczowej znajdującej się pod skórą właściwą. Wstrzyknięcie domięśniowe podaje się domięśniowo. Dożylne leki są wstrzykiwane bezpośrednio do krwiobiegu. Podawanie leków drogą dożylną (IV) omówiono w rozdziale „Postępowanie w terapii IV”. W tym rozdziale opisano kilka opartych na dowodach wytycznych dotyczących bezpiecznego podawania leków pozajelitowych.