zastanawialiście się bardzo często, że co jeśli szkło kasku astronauty pęknie? Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, pod mikroskopem.
Hełm skafandra jest duży; głównie Plastikowa bańka pod ciśnieniem z szyjką pierścienia, która mocuje go do górnej części tułowia skafandra. Kask posiada rozdzielacz wentylacyjny, zawór odpowietrzający z zapasowym zbiornikiem tlenu. Woda i tlen są pobierane z podstawowego podsystemu podtrzymywania życia lub plecaka.
kask posiada Daszek chroniący astronautę przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym, wraz z kamerą dokumentującą czynności pozamałżeńskie. Sam hełm składa się z wielu warstw, a skorupa wykonana jest z silnie wzmocnionego granulatu z poliwęglanu. Przednia część hełmu składa się z dwóch daszków; przyciemniony polisulfonowy daszek i przezroczysty daszek z poliwęglanu.
materiały użyte do wykonania kasków kosmicznych są odporne na wysokie siły uderzenia; można sobie wyobrazić, że po prostu patrząc na fakt, że polisulfon i poliwęglan są materiałami często stosowanymi w kuloodpornym szkle i niektórych zewnętrznych częściach samochodowych. Poliwęglan jest stosowany w produkcji kasków motocyklowych, które mają na celu ochronę czaszki, gdy rower poruszający się z dużą prędkością uderza w chodnik. Astronauci poruszają się z mniejszą prędkością niż człowiek chodzący po ziemi. Jednak kask jest skonstruowany tak, aby wytrzymać uderzenia mini-meteoroidów, które astronauci mogą napotkać na EVA. Zapobiega również uszkodzeniom spowodowanym promieniowaniem ultrafioletowym i podczerwonym pochodzącym ze słońca i przestrzeni kosmicznej.
kask kosmiczny ma grubość 5 milimetrów i podczas skrupulatnych testów w NASA na prototyp hełmu kosmicznego zrzucono 8-funtową stalową kulę. Co zaskakujące, nie spowodowało to żadnych uszkodzeń kasku, nawet zadrapania! Jest bardziej prawdopodobne, że próbując uderzyć w szybę hełmu, astronauta może po prostu rozbić mu czaszkę, nawet jeśli był gruboogłowy, a nie jest.
powiedz, że był taki meteoryt, który przebił hełm, robiąc 20 milimetrową dziurę w płycie czołowej hełmu. Następnie skompresowany kombinezon zostanie szybko zdekompresowany w Hollywoodzkiej wersji astronauty i nie będzie wystarczająco dużo czasu, aby astronauta mógł uciec lub zostać uratowany.
jednak w 2013 roku doszło do incydentu, w którym skafander kosmonauty włoskiego astronauty Luca Parmitano napełnił się wodą po wycieku podczas EVA; prawie go utopił. Przypuszczano jednak, że przyczyną wycieku był zatkany filtr wody wewnątrz, a nie na zewnątrz skafandra.
Kredyty: Quora