genetisch gemodificeerde organismen en hydrofracturering zijn twee van de meest innovatieve en controversiële opkomende technologieën van de 21e eeuw. Vraag het aan veel industriële leiders en zij zullen jullie vertellen dat deze nieuwe technologieën immense potentiële voordelen voor de samenleving hebben. Vraag het critici, en zij zullen wijzen op de ernstige gevaren die deze technologieën vertegenwoordigen voor zowel mens als milieu. Gezien deze spanning moeten beslissingen over de vraag of en hoe deze nieuwe technologieën kunnen worden ontwikkeld, zorgvuldig worden overwogen en gereguleerd.
de UC Berkeley Science Governance & Risk Futures Working Group is geïnteresseerd in het aanpakken van vragen over de beste regelgevende maatregelen die naast deze en andere 21e-eeuwse technologieën ontstaan. De groep werd gevormd door David Winickoff, Associate Professor of Bioethics and Society aan UC Berkeley, en Dr. Samuel A. Weiss Evans, Associate Director for Research bij het Matrix-affiliated Center for Science, Technology, Medicine, & Society (CSTMS), die een gedeelde interesse hebben in het analyseren van de governance van opkomende wetenschap en technologie.
de werkgroep richt zich op het analyseren van de implicaties van wetenschappelijke ontdekking vandaag, en is “op zoek naar manieren om een gemeenschap van geïnteresseerde geleerden in de Bay Area op te bouwen,” Evans legt uit. De bijeenkomsten van de groep brengen wetenschappers uit verschillende disciplines samen, zoals recht, geschiedenis en antropologie.; de groep ontving een subsidie van het UC Institute for Global Conflict and Cooperation, en organiseert een reeks evenementen om enkele van de kwesties te onderzoeken die voortvloeien uit het gebruik van bestaande vormen van governance voor het beheersen van de risico ‘ s van opkomende wetenschap en technologie.Met dit initiatief onderzoeken Evans en Winickoff de historische precedenten van regelgevende maatregelen op het gebied van wetenschappelijke innovatie, met als doel een betere aanpak van governance te ontwikkelen. Ze hebben stukken geschreven die het bestuur van geo-engineering analyseren (bijv. hydrofracturering) en synthetische biologie (genetisch gemodificeerde organismen), en zijn momenteel bezig met het opstellen van een paper over gemeenschappelijke vormen van governance voor opkomende technologieën.”Naast een workshop in de herfst van 2014,” legt Evans uit, ” zullen we ons blijven richten op geo-engineering governance problemen, samen met die in de ontwikkeling van ‘biobrandstof’ alternatieven voor fossiele brandstoffen.”
de werkgroep zal de benaderingen blijven schetsen die de huidige governancestructuren bieden voor het reguleren van wetenschappelijke en technologische ontwikkeling, terwijl zij zal onderzoeken hoe de regelgevingsstructuur eventueel moet evolueren om gelijke tred te houden met snel evoluerende gebieden. De uitdaging, zegt Winickoff, is dat veel van de risico ’s van wetenschappelijke innovatie nog niet bekend zijn, wat betekent dat strategieën om deze risico’ s te beperken moeilijk in te voeren zijn. Er bestaan weliswaar nationale richtsnoeren voor risicobeheer in verband met de ontwikkeling van technologieën, maar deze houden geen rekening met onbekende risico ‘ s die “op de loer liggen”, noch voorzien zij doorgaans in de behoefte aan transnationale samenwerking.Voorstanders en ambtenaren hebben in het verleden een belangrijke rol gespeeld bij het reguleren van wetenschappelijke experimenten. In veel van deze gevallen waren de risico ‘ s van schade aan menselijke proefpersonen direct en onmiddellijk. De experimenten van Neurenberg, de Afrikaanse AZT-proeven, de Tuskegee syfilis-studie en de Stanford-gevangenisexperimenten vertegenwoordigen allemaal gevallen waarin wetenschappelijke acties openbaar werden, oproer volgde, regelgeving werd gewijzigd en ethische normen werden vervolgens bijgewerkt en gereguleerd.De groep Science Governance and Risk Futures hoopt van deze cases te leren en verkennend werk te verrichten op nieuw terrein, aangezien de inzet van wetenschappelijke en technologische innovatie groter is dan ooit. Zij onderzoeken ook de mogelijkheden voor politieke actie wanneer risico ‘ s minder direct, maar voorzienbaar zijn. “Met de huidige wereldwijde productiecapaciteiten is het vaak wie iets Weet, in plaats van wie het ding zelf heeft, dat het veiligheidsrisico vormt,” zegt Winickoff.
een van de vragen die tijdens de werkgroep werden gesteld, is: moeten activistische groepen en andere geïnteresseerde leden van het publiek de bevoegdheid hebben om experimentele activiteiten te reguleren—en zo ja, hoe? Naarmate wetenschap en technologie verder evolueren, hoe gaan we ons effectief inzetten voor en werken aan een ethische en billijke toekomst?
deze kwesties zijn onmiddellijk urgent en het onderzoek van deze werkgroep zal boeiende vergelijkende perspectieven bieden op technologisch bestuur voor nu en in de toekomst. Evans merkt op: “de werkgroep zal een plaats blijven van snel gesprek tussen Bay Area leiders in het denken over de governance van opkomende technologie.”
Fotokrediet.