lang voor de geboorte van Christus was midwinter altijd een tijd geweest voor vrolijk maken door de massa ‘ s. De wortel van de midwinterrituelen was de winterzonnewende – de kortste dag – die op 21 December valt. Na deze datum werden de dagen verlengd en de terugkeer van de lente, het seizoen van het leven, werd gretig verwacht. Het was daarom een tijd om zowel het einde van de herfstzaai te vieren als het feit dat de ‘levengevende’ zon hen niet had verlaten. Vreugdevuren werden aangestoken om de ‘onoverwinnelijke zon’te versterken.Voor christenen viert de wereld in deze periode het verhaal van de geboorte van Jezus, in een kribbe, in Bethlehem. De Schrift maakt echter geen melding van de tijd van het jaar, maar alleen de feitelijke datum van de geboorte. Zelfs onze huidige kalender die zogenaamd de jaren vanaf de geboorte van Christus berekent, werd in de zesde eeuw door Dionysius, een ‘innumerate’ Italiaanse monnik opgesteld om te corresponderen met een Romeins Feest.
Detail uit het Altaarstuk van Oberried,’ de geboorte van Christus’, Hans Holbein CA. 1520 tot de 4e eeuw kon Kerstmis overal in Europa worden gevierd van begin januari tot eind September. Het was paus Julius I die gebeurde op het heldere idee van het aannemen van 25 December als de werkelijke Datum van de geboorte. De keuze lijkt zowel logisch als sluw – vervagende religie met bestaande feestdagen en vieringen. Elke vrolijkheid kan nu worden toegeschreven aan de geboorte van Christus in plaats van elk oud heidens ritueel.
een dergelijke vervaging kan betrekking hebben op het feest der dwazen, voorgezeten door de Heer van wanbestuur. Het feest was een weerbarstige gebeurtenis, met veel drinken, feestvreugde en rolomkering. De Heer van wanbestuur, gewoonlijk een gewone burger met de reputatie te weten hoe hij zich moet vermaken, werd uitgekozen om het vermaak te leiden. Het festival wordt verondersteld te zijn ontstaan uit de welwillende Romeinse meesters die hun bedienden toegestaan om de baas te zijn voor een tijdje.
de kerk trad in de wet door het toestaan van een koorknaap, gekozen door zijn collega ‘ s, om bisschop te zijn tijdens de periode van St.Nicolaas dag (6 December) tot Holy Innocents Day (28 December). Binnen die periode zou de uitverkoren jongen, die het laagste gezag symboliseert, zich volledig in Bisschopsregalia kleden en de kerkdiensten leiden. Veel van de grote kathedralen Namen dit gebruik aan, waaronder York, Winchester, Salisbury Canterbury en Westminster. Hendrik VIII schafte Boy bisschoppen echter een paar kerken, waaronder Hereford en Salisbury kathedralen, blijven de praktijk vandaag.
het verbranden van de Yule Log zou zijn afgeleid van het midwinterritueel van de vroege vikinginvallers, die enorme vreugdevuren bouwden om hun festival van licht te vieren. Het woord ‘Yule’ bestaat al vele eeuwen in het Engels als een alternatieve term voor Kerstmis.
traditioneel zou een grote boomstam worden geselecteerd in het bos op kerstavond, versierd met linten, naar huis gesleept en op de haard gelegd. Na de verlichting bleef het branden gedurende de twaalf dagen van Kerstmis. Het werd beschouwd als gelukkig om een deel van de verkoolde resten te houden om de log van het volgende jaar te ontsteken.
of het woord carol afkomstig is van het Latijnse caraula of de Franse carole, de oorspronkelijke betekenis is hetzelfde – een dans met een lied. Het danselement lijkt door de eeuwen heen verdwenen te zijn, maar het lied werd gebruikt om verhalen over te brengen, normaal gesproken die van de geboorte. De vroegste opgenomen gepubliceerde verzameling van kerstliederen is in 1521, door Wynken de Word, waarin het Boars Head Carol is opgenomen.
kerstliederen floreerden gedurende de Tudortijd als een manier om Kerstmis te vieren en het verhaal van de geboorte te verspreiden. Vieringen kwam tot een abrupt einde echter in de zeventiende eeuw, toen de puriteinen verboden alle festiviteiten met inbegrip van Kerstmis. Verrassend kerstliederen bleven vrijwel uitgestorven totdat de Victorianen het concept van een ‘Olde English Christmas’ herstelde, die traditionele juweeltjes bevatte zoals terwijl herders ‘ s nachts naar hun kuddes keken en de Hulst en de Klimop, evenals de introductie van een overvloed aan nieuwe hits – weg in een kribbe, O klein stadje Bethlehem – om er maar een paar te noemen.De twaalf Kerstdagen zouden een welkome onderbreking zijn geweest voor de arbeiders op het land, dat in Tudor-tijden de meerderheid van de bevolking zou zijn geweest. Al het werk, behalve voor het verzorgen van de dieren, zou stoppen, opnieuw opstarten op ploeg maandag, de eerste maandag na de twaalfde nacht.
de “twaalfden” hadden strikte regels, waaronder een verbod op spinnen, het voornaamste beroep voor vrouwen. Bloemen werden ceremonieel geplaatst op en rond de wielen om het gebruik ervan te voorkomen.
gedurende de twaalf dagen bezochten mensen hun buren om te delen en te genieten van de traditionele ‘minced pye’. De pyes zouden dertien ingrediënten bevatten, die Christus en zijn apostelen vertegenwoordigen, typisch gedroogde vruchten, specerijen en natuurlijk een beetje gehakt schapenvlees – ter nagedachtenis aan de herders.
ernstige feesten zouden de reserve van royalty ‘ s en de adel zijn geweest. Turkije werd voor het eerst geïntroduceerd in Groot-Brittannië rond 1523 met Hendrik VIII als een van de eerste mensen om het te eten als onderdeel van het Kerstfeest. De populariteit van de vogel groeide snel, en al snel konden elk jaar grote groepen kalkoenen te voet naar Londen lopen vanuit Norfolk, Suffolk en Cambridgeshire; een reis die ze misschien al in augustus begonnen.
een Tudor kersttaart was inderdaad een lust voor het oog, maar niet een die een vegetariër kon proeven. De inhoud van dit gerecht bestond uit een kalkoen gevuld met een gans gevuld met een kip gevuld met een patrijs gevuld met een duif. Dit alles werd in een gebakkoffer gedaan, een doodskist genaamd en werd geserveerd omringd door jointed haas, kleine vederwild en wilde vogels. Kleine taarten bekend als chewets had geknepen toppen, waardoor ze het uiterlijk van kleine kool of chouettes.
pasteien voor de Tudor kersttafel
en om het allemaal weg te spoelen, een drankje uit de Wassail bowl. Het woord ‘Wassail ‘is afgeleid van het Angelsaksische’ Waes-hael’, wat betekent’ wees heel ‘of’wees gezond’. De kom, een grote houten container met zoveel als een liter punch gemaakt van hot-ale, suiker, specerijen en appels. Deze punch te delen met vrienden en buren. Een korst van brood werd geplaatst op de bodem van de Wassail kom en aangeboden aan de belangrijkste persoon in de kamer – vandaar vandaag toast als onderdeel van een drinkceremonie.
