Klarinet

• Wind
• Houtblazers
• Enkel-riet

• Saxofoon

Klarinet

	Indeling	Spelen assortiment	gerelateerde instrumenten

de klarinet is een muziekinstrument uit de houtblazers familie. De naam is afgeleid van het toevoegen van het achtervoegsel-et, wat weinig betekent, aan het Italiaanse woord clarino, wat een bepaalde trompet betekent, omdat de eerste klarinetten een schelle, maar aangename toon hadden vergelijkbaar met die van een trompet. Het instrument heeft een ongeveer cilindrische boring,en gebruikt een enkel riet. Via Johan Christoph Denner, Ivan Mueller en vele andere uitvinders en modifiers heeft de mensheid de gave van muzikale rust gekregen. Dit is de essentie van de moderne klarinet donkere ronde toon.

klarinetten bestaan eigenlijk uit een muzikale familie van instrumenten van verschillende grootte en toonhoogtes. Het is de grootste dergelijke instrument familie, met meer dan twee dozijn types. Van deze vele zijn zeldzaam of verouderd, en muziek geschreven voor hen wordt meestal gespeeld op een van de meest voorkomende grootte instrumenten. Het ongewijzigde woord klarinet verwijst meestal naar de B sop sopraanklarinet, veruit de meest voorkomende klarinet.

een persoon die klarinet speelt wordt een klarinettist genoemd, soms gespeld als “klarinettist”.”

twee sopraanklarinetten: een B Clar klarinet (links) en een een klarinet (rechts, zonder mondstuk). Deze maken gebruik van het Oehler systeem van keywork.

kenmerken van het instrument

Toon

de klarinet heeft een karakteristiek timbre, dat voortvloeit uit de vorm van de cilindrische boring, waarvan de kenmerken variëren tussen de drie hoofdregisters: de chalumeau (laag), clarion of clarino (Midden) en altissimo (hoog). Het heeft een zeer breed kompas, dat wordt tentoongesteld in kamer, orkestrale en blaasband schrijven. De toonkwaliteit varieert sterk met de muzikant, de muziek, de stijl van de klarinet, het riet en de vochtigheid. De Duitse klarinet (Oehler-systeem) heeft over het algemeen een donkerdere toonskwaliteit dan de Franse Klarinet (Boehm-systeem). In tegenstelling, de Franse klarinet heeft meestal een lichter, helderder toon kwaliteit. De verschillen in instrumenten en de geografische isolatie van de spelers in verschillende landen leidden tot de ontwikkeling, vanaf het laatste deel van de achttiende eeuw, van verschillende scholen van klarinet spelen. De meest prominente van deze scholen waren de Duits/Weense tradities en de Franse school, gecentreerd rond de klarinettisten van het Conservatoire de Paris. Door de proliferatie van opnametechnologie en het internet zijn er tegenwoordig steeds meer voorbeelden van veel verschillende stijlen van klarinetspelen beschikbaar voor de ontwikkelende klarinettisten. Dit heeft geleid tot een verminderde homogeniteit van stijlen van klarinet spelen. De moderne klarinettist heeft een eclectisch palet van” acceptabele ” toonkwaliteiten om uit te kiezen, vooral bij het werken met een open-minded leraar.

de A-klarinetklank is iets donkerder, rijker en minder briljant dan die van de meer gangbare B♭ – klarinet, hoewel het verschil relatief klein is. De toon van de e Clar klarinet is nogal een beetje helderder dan elk ander lid van de veelgebruikte klarinet familie en staat bekend om zijn onderscheidende vermogen om te snijden door zelfs luide orkestrale texturen. Dit effect werd gebruikt door twintigste-eeuwse componisten als Gustav Mahler, Aaron Copland, Dmitri Sjostakovitsj en Igor Stravinsky.

de basklarinet heeft een karakteristiek diepe, zachte klank. De altklarinet is vergelijkbaar in geluid aan de bas, en de basset-Hoorn heeft een toonkwaliteit vergelijkbaar met de A klarinet.

bereik

de onderkant van het geschreven bereik van de klarinet wordt bepaald door het keywork op elk afzonderlijk instrument; er zijn standaard keywork schema ‘ s met enige variabiliteit. De werkelijke laagste concerttoonhoogte hangt af van de transpositie van het instrument in kwestie; in het geval van de B♭ is de concerttoonhoogte een hele toon lager dan de geschreven toon. Bijna alle sopraan – en piccoloklarinetten hebben keywork waardoor ze de E Onder het midden C als hun laagste geschreven noot kunnen spelen.

geschreven reeks sopraanklarinetten.

de meeste ALT-en basklarinetten hebben een extra toets om een lage E♭toe te staan. Sommige van de minder vaak voorkomende leden van de klarinetfamilie, namelijk de contra-altklarinetten en contrabasklarinetten, hebben mogelijk keywork naar lage E♭, D of C; de bassetklarinet en bassethoorn gaan over het algemeen naar lage C.

het bepalen van de bovenkant van het bereik van een klarinet is moeilijk, omdat veel gevorderde spelers noten kunnen produceren die veel hoger zijn dan de hoogste noten die gewoonlijk in methodeboeken worden gevonden. De” hoge G ” twee octaven plus een perfecte vijfde boven midden C wordt door de negentiende eeuw routinematig aangetroffen in geavanceerd materiaal en in de standaardliteratuur. De C hierboven is bereikbaar voor de meeste gevorderde spelers en wordt weergegeven op vele vingerzetting charts. Veel professionele spelers zijn in staat om het bereik nog hoger uit te breiden. Minder gevorderde spelers kunnen grote moeite hebben om deze noten te laten klinken” in tune ” zonder zeer goede techniek, zelfs als ze een toonhoogte kunnen produceren met de juiste vingerzetting.

het bereik van een klarinet kan worden verdeeld in drie aparte registers. De laagste noten, tot aan de geschreven B♭ boven de middelste C, staat bekend als het chalumeau register (genoemd naar het instrument dat de directe voorouder van de klarinet was), waarvan de bovenste vier noten of zo bekend staan als de “keeltonen.”Het produceren van een gemengde toon met de omliggende registers vergt veel vaardigheid en oefening.

het middelste register wordt het clarionregister genoemd en beslaat iets meer dan een octaaf (van geschreven B boven middelste C, tot de C twee octaven boven middelste C). Het bovenste, of altissimo register bestaat uit de noten van de geschreven C♯ twee octaven boven midden C en omhoog.

bouw en akoestiek

de bouw van een klarinet

professionele klarinetten worden meestal gemaakt van Afrikaans hardhout, vaak grenadilla, zelden (vanwege afnemende voorraden) Hondurese rozenhout, en soms zelfs cocobolo. Historisch gezien werden andere bossen zoals buxushout gebruikt. Buffet-Crampon ‘ s Greenline professionele klarinetten zijn gemaakt van een samengesteld mengsel van kunststof hars en houtsnippers—dergelijke instrumenten worden minder beïnvloed door de vochtigheid, maar zijn zwaarder dan het equivalent hout instrument. Studenteninstrumenten worden soms gemaakt van composietmateriaal of plastic hars, meestal “resoniet”, dat is een acrylonitril butadieen styreen (ABS) hars. Metalen sopraanklarinetten waren populair in het begin van de twintigste eeuw, totdat plastic instrumenten verdrongen hen. Metalen constructie wordt nog steeds gebruikt voor sommige contra-alt en contrabasklarinetten. Mondstukken zijn over het algemeen gemaakt van eboniet, hoewel sommige goedkope mondstukken kunnen worden gemaakt van plastic. Het instrument maakt gebruik van een enkel riet gemaakt van het riet van Arundo donax, een soort gras. Riet kan ook worden vervaardigd uit synthetische materialen. De band maakt het riet vast aan het mondstuk. Wanneer lucht door de opening tussen het riet en het mondstuk wordt geblazen, trilt het riet en produceert het geluid van het instrument.

terwijl een paar klarinettisten hun eigen riet maken, kopen de meeste vervaardigde riet, hoewel veel spelers aanpassingen aan dit riet maken om de speelbaarheid te verbeteren. Klarinet riet komen in verschillende ” sterktes “over het algemeen beschreven van” zacht “tot” hard.”Het is belangrijk op te merken dat er geen gestandaardiseerd systeem is voor het aanwijzen van reed sterkte. Beginnende klarinettisten worden vaak aangemoedigd om zachter riet te gebruiken. Jazz klarinettisten blijven vaak op zachter riet, omdat ze meer geschikt zijn voor het buigen van toonhoogte. De meeste klassieke muzikanten werken naar hardere reed krachten als hun embouchures versterken. Het voordeel van een harder riet is een stevige, ronde toon. Er moet echter worden opgemerkt dat de sterkte van het riet slechts één factor is in de opstelling van de speler; de kenmerken van het mondstuk zijn ook kritisch, en inderdaad moet de rietsterkte worden afgestemd op het mondstuk. De belangrijkste fabrikanten van klarinet riet omvatten Gonzales, Rico, Vandoren, en klarinet makers, onder anderen.

het lichaam van een moderne sopraanklarinet is uitgerust met talrijke klankgaten, waarvan zeven (zes voor-en één achter) door de vingertoppen worden bedekt en de rest met behulp van een ingewikkelde reeks toetsen wordt geopend of gesloten. Deze toon gaten kunnen elke noot van de chromatische toonladder worden geproduceerd. Op bas en grotere klarinetten, sommige altklarinetten en een paar sopraanklarinetten worden sommige of alle vingergaten vervangen door met toetsen bedekte gaten. Het meest voorkomende systeem van sleutels werd het Boehm-systeem genoemd, door zijn ontwerper Hyacinthe Klosé ter ere van de fluitontwerper, Theobald Boehm, maar is niet hetzelfde als het Boehm-systeem dat op fluiten wordt gebruikt. Het andere hoofdsysteem van sleutels wordt het Oehler systeem genoemd en wordt vooral in Duitsland en Oostenrijk gebruikt. Verwant is het Albert-systeem dat wordt gebruikt door sommige jazz -, klezmer-en Oost-Europese folkmuzikanten. De Albert-en Oehler-systemen zijn beide gebaseerd op het eerdere Ivan Mueller-systeem.

de holle boring in het instrument heeft een in principe cilindrische vorm, die ongeveer dezelfde diameter heeft voor het grootste deel van de lengte van de buis. Er is een subtiele zandloper vorm, met zijn dunste deel op de kruising tussen het bovenste en onderste gewricht. Deze zandloperfiguur is niet zichtbaar met het blote oog, maar helpt bij de akoestische resonantie van het geluid. De diameter van de boring beïnvloedt kenmerken zoals de stabiliteit van de toonhoogte van een bepaalde noot, of, omgekeerd, de mogelijkheid waarmee een noot kan worden “gebogen” op de manier die nodig is in jazz en andere stijlen van muziek. De bel bevindt zich aan de onderkant van het instrument en flakkert uit om de toon van de laagste tonen te verbeteren.

een klarinettist beweegt tussen registers door gebruik te maken van de registersleutel of luidsprekersleutel. Het vaste riet en de vrij gelijkmatige diameter van de klarinet geven het instrument de configuratie van een cilindrische gestopt pijp waarin de registertoets, wanneer ingedrukt, ervoor zorgt dat de klarinet de noot een intervalische twaalfde hoger produceert, overeenkomend met de derde harmonische reeks. Van de klarinet wordt dan ook gezegd dat hij op de twaalfde overblaast. In tegenstelling, bijna alle andere houtblazers instrumenten overblow op het octaaf, of helemaal niet overblow. De “rackett” is het volgende meest voorkomende Westerse instrument dat op de twaalfde blaast zoals de klarinet. Een klarinet moet daarom gaten en toetsen hebben voor negentien noten (een octaaf en een half, van onder E tot B♭) in het laagste register om een chromatische toonladder te kunnen spelen. Dit feit verklaart meteen het grote bereik van de klarinet en zijn complexe vingersysteem. De vijfde en zevende harmonischen zijn ook beschikbaar voor ervaren spelers, klinkend nog een zesde en vierde (eigenlijk een zeer vlakke verminderde vijfde) hoger respectievelijk.

de hoogste noten op een klarinet kunnen een doordringende kwaliteit hebben en moeilijk nauwkeurig af te stemmen zijn. Men kan verwachten dat de afzonderlijke instrumenten in dit opzicht verschillend zullen werken. Dit wordt van cruciaal belang als er een aantal instrumenten nodig zijn om een grote rol in eenheid te spelen. Gelukkig voor het publiek, gedisciplineerde spelers kunnen een verscheidenheid van vingerzettingen gebruiken om lichte variaties in de toonhoogte van deze hogere noten te introduceren. Het is ook gebruikelijk dat hoge melodie stukken worden opgesplitst in nauwe harmonie om dit probleem te voorkomen.

sinds ongeveer 1850 zijn klarinetten nominaal afgestemd op 12-toons gelijke temperament. Oudere klarinetten werden nominaal afgestemd op de middentoon en een ervaren uitvoerder kan zijn of haar embouchure gebruiken om de stemming van individuele noten aanzienlijk te veranderen.

componenten van een moderne sopraanklarinet

een concert B Clar Klarinet (Boehm systeem)

een Boehm-systeem sopraanklarinet is te zien in de foto ‘ s die deze sectie illustreren. Echter, alle moderne klarinetten hebben vergelijkbare componenten.

klarinet riet, mondstuk, en Ligatuur

het riet is bevestigd aan het mondstuk door de ligatuur en de bovenste halve inch of zo van deze vergadering wordt gehouden in de mond van de speler. (Duitse klarinettisten gebruiken meestal wikkelingen van touw in plaats van een ligatuur.) De vorming van de mond rond het mondstuk en riet wordt genoemd de embouchure.

het riet bevindt zich aan de onderkant van het mondstuk en drukt tegen de onderste lip van de speler, terwijl de bovenste tanden normaal gesproken contact maken met de bovenkant van het mondstuk (sommige spelers rollen de bovenste lip onder de bovenste tanden om een zogenaamde “dubbele lip” embouchure te vormen). Aanpassingen in de sterkte en configuratie van de embouchure veranderen de toon en intonatie of stemming. Het is niet ongewoon voor klarinettisten om methoden te gebruiken om de druk op zowel de bovenste tanden en binnenste onderlip te verzachten door respectievelijk pads aan de bovenkant van het mondstuk te bevestigen en tijdelijke opvulling op de voorste lagere tanden te zetten, gewoonlijk van gevouwen papier.

Klarinet Vat van een Buffet R13 Klarinet

vervolgens de korte loop; dit deel van het instrument kan worden verlengd om de klarinet te verfijnen. Aangezien de toonhoogte van de klarinet vrij temperatuurgevoelig is, hebben sommige instrumenten verwisselbare vaten waarvan de lengtes zeer licht variëren. Extra compensatie voor toonhoogte variatie en stemming kan worden gemaakt door het vergroten van de lengte van het instrument door het trekken van de loop, met name gebruikelijk in groep spelen waarbij klarinetten zijn afgestemd op andere instrumenten (zoals in een orkest). Sommige performers gebruiken een enkel, synthetisch vat met een menuwieltje waarmee de tonlengte kan worden gewijzigd op de vlieg. Op bassethoorns en lagere klarinetten wordt het vat meestal vervangen door een gebogen metalen hals.

Buffet R13 Klarinet Bovengewricht

het hoofdlichaam van de meeste klarinetten is verdeeld in het bovenste gewricht waarvan de gaten en de meeste toetsen worden bediend door de linkerhand, en het onderste gewricht met gaten en de meeste toetsen bediend door de rechterhand. Sommige klarinetten hebben een enkele joint. Op sommige bassethoorns en grotere klarinetten worden de twee gewrichten samengehouden met een schroefklem en worden ze meestal niet gedemonteerd voor opslag. De linkerduim bedient zowel een klankgat als de registersleutel. Interessant is dat op sommige modellen van klarinet, zoals veel Albert systeemklarinetten en steeds meer sommige hogere-end Boehm systeemklarinetten, de registersleutel is een “wraparound” sleutel, met de sleutel op de achterkant van de klarinet en het pad op de voorkant. Naast de enigszins exotische look die dit leent aan de klarinet, pleitbezorgers van de wraparound register belangrijke opmerking over een verbeterd geluid, evenals het voordeel dat het moeilijker is voor condensatie te accumuleren in de buis onder het pad.

het cluster van sleutels aan de onderkant van het bovenste gewricht (dat iets voorbij de kurk van het gewricht uitsteekt) wordt de trillsleutels genoemd en wordt met de rechterhand bediend. Deze geven de speler alternatieve vingerzettingen die het gemakkelijker maken om ornamenten en trills die anders onhandig zou zijn Spelen. Het gehele gewicht van de kleinere klarinetten wordt ondersteund door de rechterduim achter het onderste gewricht op wat de duimsteun wordt genoemd. Basset hoorns en grotere klarinetten worden ondersteund met een nekband of een vloersteun.

Buffet R13 Klarinet Ondergewricht

tot slot staat het uitlopende uiteinde bekend als de klok. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, versterkt de klok het geluid niet, maar verbetert hij de uniformiteit van de toon van het instrument voor de laagste tonen in elk register. Voor de andere noten wordt het geluid bijna geheel bij de klankgaten geproduceerd en is de bel irrelevant. Als gevolg hiervan kan bij het afspelen van een microfoon de beste toon worden opgenomen door de microfoon niet bij de bel te plaatsen, maar een beetje weg van de vingergaten van het instrument. Dit heeft betrekking op de positie van het instrument bij het spelen voor een publiek dat naar beneden wijst op de vloer, behalve in de meest levendige delen van bepaalde muziekstijlen. Op bassethoorns en grotere klarinetten is de klok meestal gemaakt van metaal, en buigt omhoog en naar voren in plaats van naar beneden te wijzen.

Buffet R13 Klarinetbel

de reden dat de populairste sopraanklarinetten in B♭, A en E♭ staan, heeft deels te maken met de geschiedenis van het instrument, en deels met akoestiek en esthetiek. Vóór ongeveer 1800, door het gebrek aan luchtdichte pads (zoals hieronder in de geschiedenis uitgelegd), konden praktische houtblazers slechts een paar toetsen hebben om ongevallen te controleren (noten buiten hun diatonische huischubben). Omdat klarinetten op de twaalfde boven het octaaf springen, hebben ze toetsen nodig om meer noten in elk register te controleren dan hobo ‘ s, fluiten of fagotten. Daarom kunnen klarinetten met weinig toetsen niet gemakkelijk een chromatische toonladder spelen, waardoor een dergelijk instrument beperkt wordt tot een paar nauw verwante toonaardsignaturen. Zo kon een achttiende-eeuwse klarinet in C gemakkelijk worden bespeeld in B♭, F, C, G en D (en hun relatieve minderjarigen), maar niet (gemakkelijk) toetsen buiten dit bereik. Naarmate de sleuteltechnologie verbeterde en meer toetsen werden toegevoegd aan houtblazers, werd de behoefte aan instrumenten in meerdere muzikale toetsen verminderd. Voor octaaf-overblazende instrumenten, kan een enkel instrument in C gemakkelijk worden bespeeld in elke toonaard. Voor klarinetten bleef het gebruik van meer dan één instrument in verschillende toonaarden bestaan, met instrumenten in b♭ en A die naast het C-instrument in het lagere sopraanbereik worden gebruikt.

omdat de akoestiek van de klarinet betekent dat hoe dieper het instrument in toonhoogte is, hoe meer “mellow” (minder helder) Het klinkt, viel de C-klarinet, het kortste en daarom helderste instrument van de drie, uiteindelijk uit de gratie, omdat de andere twee klarinetten het bereik van de toetsen tussen hen konden Spelen en hun klank beter werd geacht. Naarmate er meer technische verbeteringen werden aangebracht en de klarinet gelijk werd getemperd, werd de behoefte aan twee klarinetten verminderd. Toch blijven de moeilijkheden voor de speler die in remote keys speelt bestaan en zo is de A een nuttig orkestraal instrument gebleven.

op dezelfde manier zijn er e♭ – en D-instrumenten in het bovenste sopraanbereik, B♭ -, A-en C-instrumenten in het basbereik, enzovoort; maar na verloop van tijd zijn de E♭ – en B♭ – instrumenten overheersend geworden.

gebruik en repertoire van de klarinet

klarinetten hebben een zeer breed kompas, dat wordt tentoongesteld in kamer -, orkestrale en blaasband schrijven. Bovendien hebben verbeteringen aan de vingerzetsystemen van de klarinet in de loop van de tijd het instrument in staat gesteld om zeer wendbaar te zijn; er zijn weinig beperkingen aan wat het in staat is om te spelen.

klassieke muziek

een paar Boehm-systeem Sopraanklarinetten-één in Bb en één in A.

in de Europese klassieke muziek maken klarinetten deel uit van de standaard orkestrale instrumentatie, die vaak bestaat uit twee klarinettisten die individuele delen spelen – waarbij elke speler meestal is uitgerust met een paar standaardklarinetten in B♭ en A. In de negentiende eeuw werden de klarinetsecties groter, met een derde klarinettist of een basklarinet. In de twintigste eeuw breidden componisten als Igor Stravinsky, Richard Strauss en Olivier Messiaen het klarinetgedeelte af en toe uit tot negen spelers, waarbij ze gebruik maakten van veel verschillende klarinetten, waaronder de e♭ Of d sopraanklarinetten, basset-Hoorn, basklarinet en/of contrabasklarinet.

deze praktijk van het gebruik van een verscheidenheid aan klarinetten om coloristische variëteit te bereiken was gebruikelijk in de twintigste-eeuwse klassieke muziek en gaat nog steeds door. Het is heel gebruikelijk dat klarinetpartijen meerdere malen afwisselen tussen b♭ en A-instrumenten in de loop van een deel. Veel klarinettisten en dirigenten spelen echter liever stukken die oorspronkelijk geschreven zijn voor obscure instrumenten zoals de C of D klarinetten op b♭ of E♭ klarinetten, die van betere kwaliteit zijn en vaker en toegankelijker.

de klarinet wordt veel gebruikt als solo-instrument. De relatief late evolutie van de klarinet (in vergelijking met andere orkestrale houtblazers) heeft een aanzienlijke hoeveelheid solo-repertoire uit de klassieke, romantische en moderne periode achtergelaten, maar weinig werken uit de Barok. Er zijn een aantal klarinetconcerten geschreven om het instrument te presenteren, waarbij vooral de concerti van Wolfgang Amadeus Mozart, Aaron Copland en Carl Maria von Weber bekend zijn.

veel kamermuziek is ook geschreven voor de klarinet. Vooral veel voorkomende combinaties zijn:

• klarinet en piano (inclusief klarinetsonates)
• klarinet, piano en een ander instrument (bijvoorbeeld strijkinstrument of stem)
• Klarinetkwintet, meestal bestaande uit een klarinet plus een strijkkwartet,
• Blaaskwintet, bestaat uit dwarsfluit, hobo, klarinet, fagot en Hoorn.
• Trio d ‘ Anches of Trio van rieten bestaat uit hobo, klarinet en fagot.
• Wind Octet, bestaat uit paar hobo ‘ s, klarinetten, fagotten en hoorns.
• klarinet, viool, piano
• Klarinet, altviool, piano

Concertgroepen

in concert-of blaasbandjes zijn klarinetten een bijzonder centraal onderdeel van de instrumentatie, en nemen in bands dezelfde ruimte in (en spelen vaak dezelfde delen) in als de strijkers in orkesten. Bands bevatten meestal verschillende B Clar klarinetten, verdeeld in secties die elk bestaan uit 2-3 klarinettisten die dezelfde rol spelen. Er is bijna altijd een e Clar klarinet deel en een basklarinet deel, meestal verdubbeld. Alto, contra-alto en contrabasklarinetten worden soms ook gebruikt, en zeer zelden een piccolo a Clar klarinet.

Jazz

Dr. Michael White (rechtsvoor) speelt klarinet op een jazzbegrafenis in Treme, New Orleans, Louisiana.

de klarinet was een centraal instrument in de vroege jazz vanaf de jaren 1910 en bleef populair in de Verenigde Staten tot in de jaren 1940. Larry Shields, Ted Lewis, Jimmie Noone en Sidney Bechet waren invloedrijk in de vroege jazz. De B sop sopraan was het meest gebruikte instrument, maar een paar vroege jazzmuzikanten zoals Louis Nelson Deslile en Alcide Nunez gaven de voorkeur aan de C sopraan, en veel New Orleans Jazz brass bands hebben de e♭ sopraan gebruikt.Swingklarinettisten als Benny Goodman, Artie Shaw en Woody Herman leidden vanaf de jaren dertig succesvolle en populaire bigbands en kleinere groepen. Met de daling van de populariteit van de big bands in de late jaren 1940, de klarinet vervaagde uit zijn prominente positie in de jazz, hoewel een paar spelers (Buddy DeFranco, Eddie Daniels, Eric Dolphy, Jimmy Giuffre, Perry Robinson, en anderen) klarinetten gebruikt in bebop en free jazz.In de jaren 50 en 60 onderging Groot-Brittannië een sterke stijging van de populariteit van de traditionele jazz. Tijdens deze periode werd de Britse klarinettist Acker Bilk populair en richtte in 1956 zijn eigen ensemble op. Bilk had een reeks succesvolle platen met inbegrip van de meest populaire, “Stranger on the Shore,” een deuntje nu synoniem met Acker Bilk zelf.Terug in de Verenigde Staten heeft het instrument sinds de jaren 1980 een opleving gekend, met Eddie Daniels, Don Byron en anderen die klarinet speelden in meer hedendaagse contexten. Het instrument blijft gebruikelijk in de dixielandmuziek. Pete Fountain is een van de bekendste artiesten in dit genre.Filmmaker Woody Allen is een bekende jazz klarinet liefhebber, en speelt regelmatig New Orleans-stijl jazz met zijn kwartet in New York.Nu, in de eenentwintigste eeuw, is er een groeiende populariteit, voor Jazzgenie Gordon Goodwin, die een verbazingwekkend arrangement arrangeerde van Benny Goodmans “Sing Sing Sing.””Sing Sang Sung” is een klarinet functie met groeiende populariteit.Klezmer

klarinetten komen ook prominent voor in veel van de klezmermuziek, wat een zeer onderscheidende speelstijl vereist. Dit folkgenre maakt veel gebruik van kwarttonen, waardoor een andere embouchure (mondpositie) noodzakelijk is. Sommige Klezmer muzikanten geven de voorkeur aan Albert systeemklarinetten.

groepen klarinetten

groepen klarinetten die samen spelen zijn de laatste jaren steeds populairder geworden onder klarinetliefhebbers. Gemeenschappelijke vormen zijn:

• Klarinet koor, die beschikt over een groot aantal klarinetten spelen samen, meestal met een scala van verschillende leden van de klarinet familie. De homogeniteit van de toon tussen de verschillende leden van de klarinetfamilie produceert een effect met enige overeenkomsten met een menselijk koor.
• Klarinetkwartet, meestal drie B sop sopranen en één B♭ bas, maar soms ook vier B♭ sopranen.

Klarinetkoren en kwartetten spelen vaak arrangementen van zowel klassieke als populaire muziek, naast een verzameling literatuur speciaal geschreven voor een combinatie van klarinetten door componisten als Arnold Cooke, Alfred Uhl, Lucien Caillet en Václav Nelhýbel.

uitgebreide familie van klarinetten

andere klarinetten dan de standaardklarinetten b♭ en A worden ook wel harmonyklarinetten genoemd. Bovendien is er een familie van veel verschillende klarinettypes, waarvan sommige zeer zeldzaam zijn. De volgende zijn de belangrijkste maten:

• Piccolo klarinet klarinet in a♭.
• Sopraanklarinetten in E♭, D, C, B♭, A en G. (A klarinetten zijn nuttig in een symfonie om de hoofdklarinetspeler een gemakkelijkere sleutelhandtekening te geven om mee te werken)
• Bassetklarinet in A.
• Bassethoorn in F.
• altklarinet in E♭.
• basklarinet in B♭.
• Contra-altklarinet in EE♭.
• contrabasklarinet in BB♭.

experimentele EEE Oct octocontra-alto en BBB Oct octocontrabass klarinetten zijn ook gebouwd.

geschiedenis

4-Sleutel buxusklarinet, ca. 1760.

de klarinet is ontwikkeld uit een barok instrument genaamd de chalumeau. Dit instrument was vergelijkbaar met een blokfluit, maar met een enkel riet mondstuk vergelijkbaar met dat van de moderne klarinet en een cilindrische boring. Bij gebrek aan een registersleutel, werd het alleen gespeeld in zijn fundamentele register, dus het had een beperkt bereik van ongeveer anderhalve octaaf. Het had acht vingergaten, zoals een recorder, plus twee toetsen voor extra noten.Rond het einde van de zeventiende eeuw werd het chalumeau aangepast door een van zijn toetsen om te zetten in een registersleutel en produceerde het de eerste klarinet. Deze ontwikkeling wordt toegeschreven aan de Duitse instrumentenbouwer Johann Christoph Denner. Dit instrument speelde goed in het midden register met een harde, Schelle toon, dus kreeg het de naam clarinetto, wat “kleine trompet” betekent (van clarino + -etto). Vroege klarinetten speelden niet goed in het lagere register, dus chalumeaux bleef de lage noten Spelen en deze noten werden bekend als het chalumeau register. Naarmate de klarinetten verbeterden, raakte de chalumeau in onbruik.

de originele Denner klarinetten hadden twee toetsen, maar verschillende makers voegden er meer toe om extra noten te krijgen. De klassieke klarinet van Mozarts tijd zou waarschijnlijk acht vingergaten en vijf toetsen hebben gehad.

klarinetten werden al snel toegelaten tot orkesten. Latere modellen hadden een zachtere toon dan de originelen. Mozart (†1791) hield van de klank van de klarinet (hij vond de klank het dichtst bij de menselijke stem) en schreef er veel muziek voor. Ten tijde van Ludwig Van Beethoven (CA. 1800-1820) was de klarinet een standaard armatuur in het orkest.De volgende belangrijke ontwikkeling in de geschiedenis van de klarinet was de uitvinding van het moderne blok. Vroege klarinetten bedekten de klankgaten met vilt pads. Omdat deze lucht lekte, moest het aantal pads tot een minimum worden beperkt, zodat de klarinet sterk werd beperkt in welke noten met een goede toon konden worden gespeeld. In 1812 ontwikkelde Ivan Mueller, een Russische klarinettist en uitvinder, een nieuw type pad dat bedekt was met leer of visblaas. Dit was volledig luchtdicht, waardoor het aantal sleutels enorm kon worden verhoogd. Hij ontwierp een nieuw type klarinet met zeven vingergaten en dertien toetsen. Hierdoor kon de klarinet te spelen in elke toonaard met bijna gelijke gemak. In de loop van de negentiende eeuw werden veel verbeteringen aangebracht aan Muellers klarinet, zoals het Albert-systeem en het Baermann-systeem, die allemaal hetzelfde basisontwerp behielden. De Mueller klarinet en zijn derivaten waren populair over de hele wereld.De laatste ontwikkeling in het moderne ontwerp van de klarinet die tegenwoordig in het grootste deel van de wereld wordt gebruikt, werd geïntroduceerd door Hyacinthe Klosé in 1839. Hij bedacht een andere rangschikking van toetsen en vingergaten die eenvoudiger Vingeren mogelijk maken. Het werd geïnspireerd door het Boehm-systeem, ontwikkeld door Theobald Boehm, een fluitmaker die het systeem voor fluiten had uitgevonden. Klosé was zo onder de indruk van Boehm ‘ s uitvinding dat hij zijn eigen systeem voor klarinetten het Boehm-systeem noemde, hoewel het verschilt van het systeem dat op fluiten wordt gebruikt. Dit nieuwe systeem was langzaam aan te vangen omdat het betekende dat de speler moest opnieuw leren hoe het instrument te bespelen. Gaandeweg werd het echter de standaard en tegenwoordig wordt het Boehm-systeem overal ter wereld gebruikt, behalve Duitsland en Oostenrijk. Deze landen gebruiken nog steeds een directe afstammeling van de Mueller klarinet, bekend als de Oehler system klarinet. Ook, sommige hedendaagse dixieland en Klezmer spelers blijven Albert systeem klarinetten gebruiken, omdat het eenvoudiger Vingeren systeem kan zorgen voor gemakkelijker slurring van noten. Ooit werd het riet gehouden op het gebruik van snaren, maar nu bestaat de praktijk vooral in Duitsland en Oostenrijk, waar de Toon de voorkeur heeft boven die geproduceerd met de ligaturen die populairder zijn in de rest van de wereld.

Referentiesisbn links ondersteunen NWE via verwijzingskosten

• Bessaraboff, Nicholas. Oude Europese Muziekinstrumenten. Boston: Harvard University Press, 1941.
• Brymer, Jack. Klarinet. Kahn & Averill. ISBN 1-871-08212-9
• Pino, David. De klarinet en klarinet spelen. Providence: Dover Pubns, 1998. ISBN 0-486-40270-3
• Rendall, F. Geoffrey. De Klarinet. London: Ernest Benn Limited, 1957. ISBN 0-510-36701-1
• Shackleton, Nicholas. grovemusic.com Klarinet. Grove Music Online, ed. L. Macy. Geraadpleegd Op 21 Februari 2006.

alle links opgehaald op 24 februari 2017.

• “Clarinet acoustics: an introduction”, University of New South Wales, Sydney, Australia.
• “Clarinet Fingering Charts”, Woodwind Fingering Guide.”The clarinet in Latin America”, Clariperu (Spanish language).
• The International Clarinet Association.