laryngoscopie door de neus maakt gebruik van een kleine dunne Endoscoop. Dit wordt zorgvuldig doorgegeven door de neus, en dan naar beneden achter het gehemelte om de keel en strottenhoofd te onderzoeken.
dit kan ook ‘flexibele fiberoptische laryngoscopie’ of distale chip endoscopie worden genoemd – beide procedures zijn hetzelfde wat betreft wat een patiënt voelt. Het verschil is de technologie in de camera of endoscoop gebruikt voor het onderzoek.
laryngoscopie door de mond kan gebruik maken van een Star schuine telescoop. Een patiënt zit in een snuifhouding met de kin en gezicht naar voren alsof het ruiken van een bloem. De examinator houdt de tong van de patiënt vast en de endoscoop wordt door de mond geplaatst. Beelden worden opgenomen en afgebeeld op een computerscherm.
laryngoscopie kan om een aantal redenen worden uitgevoerd, waaronder:
heesheid
keelpijn
keelpijn
Reflux
ademhalingsmoeilijkheden
post-nasale drip
hoesten
evaluatie van de mate of verspreiding van kanker
laryngoscopie is de sleutel tot het opsporen van de meeste keelaandoeningen. Goedaardige aandoeningen, zoals cysten en poliepen, worden gedetecteerd door laryngoscopie. Op dezelfde manier worden leukoplakia en kanker ook opgemerkt tijdens laryngoscopie.
Stroboscopie
Stroboscopie is een onderzoek van de vocale vouwen tijdens de fonatie of de productie van geluid. Stroboscopie is een basisonderzoek dat wordt uitgevoerd voor elke patiënt met een” hese ” stem.
Stroboscopie werkt op het principe dat vocale vouwen tussen 100 en 300 keer per seconde trillen tijdens normale geluidsproductie. Hoe hoger de toonhoogte, hoe vaker vocale vouwen oscilleren. Tijdens stroboscopie wordt een kleine microfoon geplaatst langs de nek van een individu om de frequentie van de vocale plooien te detecteren. Een kleine camera wordt geplaatst door de neus of door de mond net boven de vocale plooien. Het stroboscooplampje knippert dan zo vaak aan en uit als de vocale plooien trillen. Dit staat de examinator toe om de intracices van vocale vouwtrilling te bekijken en abnormaliteiten zoals vocale vouwlitteken, cysten, en poliepen te ontdekken.
een stroboscopisch onderzoek van het strottenhoofd wordt vaak “videostroboscopie” genoemd.”