de filosoof Luigi Alici, Voormalig Nationale Italiaanse Katholieke Actie president, presenteerde, eind April, een reflectie op de voorzitterschappen van de A. C. I. onder de titel “Een volk voor iedereen” (Zie Nr. 6 van de Exhortation “Gaudete et Exultate”). “Allereerst wordt het gemeenschapskarakter van redding opnieuw bevestigd, met het oog op het verwelkomen van de menselijke persoon in de volheid van zijn / haar identiteit, die een relationele, niet individualistische of ongedifferentieerde identiteit is, ; men bereikt niet alleen verlossing.”Bovendien zijn de mensen” geen amorfe entiteit waarin de persoonlijke identiteit wordt verdronken: dit is een populistische vervorming. Integendeel, het volk is een gearticuleerde menselijke gemeenschap, opgebouwd uit een complexe weving van interpersoonlijke relaties die moeten worden erkend en bevorderd volgens een veelvoud van participatieve vormen.”De aansporing van paus Franciscus toont het” dynamische karakter van de populaire dimensie. Naties worden geboren, groeien, worden oud, kunnen ziek worden, sterven of genezen net als mensen. Kortom, de volksdimensie behoort tot het DNA van de mens, op voorwaarde dat het op een open, dynamische en universeel inclusieve manier wordt begrepen. We moeten onze eigen Paus Franciscus’ uitnodiging maken om niet over het volk te spreken, maar om een gulle onderdompeling te leven in zijn fragiele en vitale weefsel, waar zelfs leken christenen, en niet alleen pastors, de geur van schapen moeten hebben.”
Professor Alici herleidde vervolgens het thema van het “volk” op historisch en cultureel niveau, door de stromingen van de verlichting, Romantiek, individualisme en marxistisch collectivisme, tot aan de huidige Europese Gemeenschap, die ons ziet op het kruispunt, als gelovigen en burgers, tussen een anonieme samenleving, op de grens van het onpersoonlijke, die tolerantie predikt en leeft met onverschilligheid, of een gesloten gemeenschap, op de rand van populisme, die identiteit predikt terwijl ze onverdraagzaamheid beoefent.”Het oordeel van de filosoof is streng: “Twee modellen die we soms opportunistisch mixen, tot op het punt van jaloers individualistisch zijn in de privésfeer en fel moralistisch in de publieke sfeer.”