of het nu tijdens de feestdagen twee maanden geleden, of voor Valentijnsdag twee weken geleden, is er een goede kans dat u in de afgelopen weken of maanden wenskaarten en/of brieven verzonden. En als je dat deed, zat je misschien aan je bureau of keukentafel, klaar om ze te verzegelen voor verzending en dacht: “moet ik deze postzegel of envelopflap likken?”
ik moet toegeven—Ik heb een irrationele angst voor enveloppe flappen. Serieus. Je weet hoe mensen beginnen met hun tong aan het ene uiteinde van de flap en dan over de lengte van de flap glijden om de lijm te bevochtigen? Ik kan het niet helpen me zorgen te maken dat ik daarbij mijn tong een slechte papiersnee ga geven. Dus in plaats daarvan doe ik een reeks kleine licks, loodrecht op de flap, over de lengte van de envelop. Gek, maar waar. Hoe dan ook…
Wat is er zo erg aan het likken van de lijm op een enveloppe? (Anders dan mijn wacko zorgen…) omdat de mogelijke aanwezigheid van gluten in de lijm die enveloppen en stempels verzegelt een van de meest hardnekkige mythen in de glutenvrije gemeenschap is. Blogs vol met waarschuwingen over mogelijke verborgen bronnen van gluten, en enveloppen en stempels staan vaak op die lijsten. (We kunnen hier zelf schuldig aan zijn geweest in de begindagen van deze blog, hoewel ik niet terug ben gegaan en onze berichten heb doorzocht om te bevestigen…)
zelfs buiten blogs, is de “gluten in kleefstoffen” mythe aanwezig in een verscheidenheid van gerenommeerde bronnen. In 2006 maakte een artikel in het peer-reviewed tijdschrift Nutrition in Clinical Practice—met Joseph Murray van de Mayo Clinic als coauteur—de waarschuwing. Meer recent deed een artikel in de Nurse Practitioner: the American Journal of Primary Healthcare hetzelfde. Een snelle Internet zoekopdracht vindt oodles en oodles van andere voorbeelden. Maar is het waar?
In één woord: nee.Glutenvrij Living magazine ontkrachtte dit nummer een tijdje geleden, net als glutenvrij diëtist in een uitstekende post, maar het blijft aan de orde komen. Dus ik dacht ik doe mijn gebruikelijke journalistieke ding en wat graven in primaire bron materiaal om tot de moeren en bouten van de feiten.
de lijm die op de flap van enveloppen wordt gebruikt, valt onder de categorie lijm op basis van zetmeel en dextrine. Dergelijke lijmen kunnen worden gemaakt van een verscheidenheid aan zetmeelrijke plantaardige materialen, waaronder maïs, aardappel, tapioca, sago en—eek!—tarwe. In de praktijk zijn maïs en aardappel echter wat daadwerkelijk wordt gebruikt, zoals vermeld in het rapport van de Stichting Envelope Manufacturers Association, “Envelope Adhesives Technical Paper.”Haar zusterorganisatie, de EMA, merkt meer specifiek op dat enveloplijm tegenwoordig gemaakt is van maïs en glutenvrij is.
wat Postzegels betreft, zegt de U. S. Postal Service dat ze ook glutenvrij zijn. Hoewel dat is iets van een betwistbaar punt, aangezien bijna 100% van de postzegelverkoop vandaag druk kleefstempels die u pellen en plakken recht op de envelop zonder bevochtiging via lick.
betekent dit dat alle enveloplijmen voor altijd glutenvrij zullen zijn? Natuurlijk niet. Sommige fabrikanten zouden op een dag kunnen overstappen op het maken van lijm op basis van zetmeel uit tarwe. Maar het risico lijkt ongelooflijk klein.
als het gaat om enveloppe kleppen en stempels, de conclusie is ga je gang en lik het op. Het is niet nodig om over deze kwestie te gaan. Ze zijn glutenvrij, dus stop met je zorgen te maken over de glutenstatus van je slakkenpost en breng wat meer tijd door in de keuken om heerlijk glutenvrij eten te maken.
– Pete
PS Als u zich nog steeds zorgen maakt, kunt u altijd kiezen voor de opties peel-and-stick, of gebruik een andere bevochtiger (anders dan uw tong) voor uw envelopflap.
figuur met dank aan iprole / SXC.hu