Abu Huraira vertelde dat de Profeet (VZZMH) zei: “Zij die vasten tijdens de maand Ramadan met oprecht geloof en de wil om Gods vergeving te krijgen, dan zullen al zijn vorige zonden vergeven worden.”
ik begin dit stuk met een vraag – wat als het mijn laatste Ramadan in mijn leven is?
hoeveel vrienden en kennissen waren bij ons laatste Ramadan, die vandaag onder de overledenen. Er waren vrienden die nog maar twee maanden geleden bij ons waren, die de Ramadan bij ons verwachtten, die vandaag helaas niet meer in leven zijn. De dood is een feit van het leven – het komt om verschillende redenen en verschillende tijd. Allah (SWT) vertelt ons “en elk volk heeft zijn vastgestelde termijn; wanneer hun termijn is bereikt, kunnen ze het niet uitstellen noch kunnen ze vooruit een uur” (7:34) echter, Allah (SWT) vertelde ons ook dat de reactie van sommige mensen zal zijn om te zeggen: “Mijn Heer! Zend mij terug, opdat ik goede werken moge verrichten in hetgeen Ik heb nagelaten. Opdat ik deugdelijk zou handelen in wat ik achterliet.”Nee! Het zijn slechts woorden die hij zegt en achter hen is een versperring tot aan de dag waarop zij opgewekt worden.”(23:99-100)
deze verzen roepen de vraag op-wat zou ik doen als dit mijn laatste Ramadan is?
als we wisten wanneer onze tijd was – zouden we nooit een verplichte aanbidding missen die Allah ons oplegde. We zouden al onze gebeden doen in de moskee, we zouden proberen om mijn vasten te beschermen en ervoor te zorgen dat er niets ontbreekt.
als ik wist dat dit mijn laatste Ramadan is, zou ik mijn qiyam gebed houden, tarawih gebed, zou ik meer aandacht besteden aan aalmoezen geven, donaties, en wedijveren in goede daden.
tijd verstrijkt, en we laten Ramadan passeren. We vallen in de val van het denken, Ach, er is altijd volgend jaar. De realiteit is, dit kan niet verder van de waarheid.
sommigen vragen zich misschien af waarom al dit pessimisme? Dit is geen pessimisme, maar een herinnering voor jezelf, voor je ziel. We houden dit altijd in de voorhoede van onze gedachten laat het ons aan het werk en om het beste van onszelf te geven. Zoals de Profeet (VZZMH) zei: “Wees in het aardse leven alsof je een buitenlander bent, of iemand die op doorreis is. Dit is de toestand van een gelovige.”
dus, moeten we ons afvragen, is mijn gebed in die staat waarin ik mijn Heer zou willen ontmoeten? Een gebed waarin ik ondergedompeld ben tot het punt dat ik blij ben hem te ontmoeten? Is mijn vasten met de vereiste standaard? Het vasten van de gelovige die zijn Heer in acht neemt, en niet een vasten waarin er slechts onthouding is van drinken en eten, maar het vasten dat mij verhindert om mensen pijn te doen, hetzelfde vasten dat mij verhindert om over mensen te roddelen.
zelfs mijn manier van geven, als ik wist dat dit mijn laatste Ramadan is, zou ik niet gierig zijn met een arme of behoeftige persoon, maar in plaats daarvan zou ik naar hen gaan zoeken en een reden zijn om hen te helpen. Zoals de Profeet (VZZMH) zei: “Als iemand de behoeften van zijn broer bevredigt, zal Allah zijn behoeften bevredigen.; als iemand een gelovige van zijn tegenspoed verlost, dan verlicht Allah zijn tegenspoed op de Dag der Opstanding.en als iemand een gelovige dekt, dan dekt Allah hem op de Dag der Opstanding.”
als ik me ervan bewust was dat de dood nabij is, en dat de dagen tot mijn laatste geteld zijn, zal mijn aanbidding de grootste worden, mijn gedrag zal verbeteren, en wat over is van de Ramadan zullen enkele van de mooiste dagen van mijn leven zijn.
het is nooit te laat, in deze laatste 10 dagen van de Ramadan – doe alsof dit uw laatste Ramadan kan zijn. Verbeter uzelf, uw geloof en uw gedrag, vraag vergiffenis en doe wat uw Heer over u ziet en u zult beloond worden, insha ‘ Allah.