na een verse cyclus van in-vitrofertilisatie (IVF) kunnen Reserve embryo ’s (embryo’ s van goede kwaliteit die niet worden overgedragen) worden ingevroren en opgeslagen in een vruchtbaarheidslaboratorium of commerciële opslaglocatie. Voorafgaand aan het invriezen van embryo ‘s, moet de patiënt of het paar de opties voor de toekomstige dispositie van de embryo’ s met de arts bespreken en beslissen wat te doen met bevroren embryo ‘ s die ze misschien niet willen of kunnen gebruiken in de toekomst.
er zijn tal van opties en overwegingen, en de beslissing van elk echtpaar of individu zal variëren afhankelijk van persoonlijke overtuigingen en financiële overwegingen. De volgende zijn de primaire manieren om op te lossen wat te doen met ongebruikte embryo ‘ s.Embryodonatie
Embryodonatie
Embryodonatie is een manier om bevruchte embryo ’s te doneren aan paren die niet in staat zijn om zelf levensvatbare embryo’ s te produceren (degenen die zowel een eiceldonatie als een spermadonatie nodig hebben). Er zijn naar schatting 600.000 bevroren embryo ’s in opslag in de Verenigde Staten, maar minder dan 15 procent van die embryo’ s worden gedoneerd aan een ander paar.
indien voor embryodonatie wordt gekozen, zal de patiënt moeten accepteren dat zij en haar partner mogelijk nooit op de hoogte zijn van andere mogelijke kinderen die biologisch verwant zijn aan die van hen. Sommige mensen kunnen een harde tijd met dit idee, en geen paar gevoelens over het onderwerp zijn precies hetzelfde. Praten met een vruchtbaarheidsarts en een psycholoog die gespecialiseerd is in vruchtbaarheidsproblemen kan mensen helpen beslissen of deze optie geschikt is voor hen.
embryo ’s doneren aan wetenschappelijk onderzoek
het doneren van embryo’ s aan wetenschappelijk onderzoek is een optie die de anders ongebruikte embryo ‘ s goed gebruikt en bijdraagt aan wetenschappelijk onderzoek. Embryo ‘ s gedoneerd voor medisch onderzoek worden niet overgebracht naar een patiënt. Het meeste medische onderzoek van embryo ’s impliceert genetische studies en af en toe het bestuderen van stamcellen binnen de embryo’ s. Veel vruchtbaarheidsklinieken werken samen met faciliteiten die embryo ‘ s gebruiken om verschillende medische en onderzoekskwesties te bestuderen.
ontdooien en verwijderen van embryo ‘s
bij deze keuze verwijdert het vruchtbaarheidslaboratorium embryo’ s uit de vloeibare stikstof en laat het de embryo ‘ s op kamertemperatuur komen zonder een kweekperiode of enige poging om de levensvatbaarheid te behouden. De embryo ‘ s worden dan weggegooid als medisch afval. Voor sommige paren kan dit al dan niet een moreel dilemma vormen, afhankelijk van hun overtuigingen met betrekking tot de morele status van het embryo in dit vroege stadium van ontwikkeling. Een psycholoog kan stellen helpen beslissen of deze optie in hun geval juist is.
“Compassionate transfer”
sommige paren geloven niet dat een van de bovenstaande opties hen voldoende psychologische afsluiting zou bieden om met hun reserve embryo ‘ s om te gaan. In deze gevallen, een compassionate overdracht kan worden uitgevoerd.
tijdens een overdracht met mededogen worden de embryo ‘ s terug geïmplanteerd in de baarmoeder van de vrouw die het embryo heeft gecreëerd in een IVF-procedure op een moment in de cyclus van de vrouw, wanneer het het minst waarschijnlijk is dat het een zwangerschap veroorzaakt. Het embryo wordt vervolgens op natuurlijke wijze verwijderd door de volgende menstruatiecyclus van de vrouw. Dit is een dure keuze omdat de verleende diensten tegen het normale tarief in rekening worden gebracht.
niet alle vruchtbaarheidsspecialisten zullen een compassionate transfer uitvoeren, dus als een patiënt dit wil doen, is het belangrijk om deze optie voorafgaand aan de behandeling met de vruchtbaarheidsspecialist te bespreken.
doe niets, besluit later
bevroren embryo ‘ s kunnen worden opgeslagen voor een jaarlijkse vergoeding bij sommige vruchtbaarheidslaboratoria. Andere laboratoria vereisen dat de patiënt om hun embryo ’s te verplaatsen naar een commerciële opslag plaats totdat ze klaar zijn om de embryo’ s te gebruiken of zich te ontdoen van hen. Patiënten die voor deze optie hebben gekozen, moeten ten minste eens in de vijf jaar opnieuw beslissen wat ze moeten doen.
ongeacht welke verwijderingsmethode patiënten kiezen, een open communicatielijn met hun partner en vruchtbaarheidsspecialist zal hen naar de beste keuze leiden.