redelijke slijtage is de schade aan eigendommen als gevolg van gewoon gebruik en blootstelling in de tijd. Ook wel gewone slijtage of natuurlijke slijtage genoemd. De term wordt vaak gebruikt in de verhuurder-huurder wet om de aansprakelijkheid van de huurder voor schade aan het pand te beperken. De jurisprudentie van New York, ter illustratie, heeft vastgesteld dat het volgende onder gewone slijtage valt: het herstellen van schade aan badkamertegels (Strafaci V. Meadowbrook Pointe dev. Corp.); schoonmaak met inbegrip van professionele tapijtreiniging, vensterwassen, en interieur schilderen (James Bohl, CPA, P. C. v. Poffenbarger); en afval achtergelaten onder een oven, vlekken in het bad en gootsteen, overgebleven voedsel in de koelkast, hondenhaar in het hele appartement, vuilnis op de veranda achter en vuile ramen en plafondventilatoren (Hamilton V.Bosko). New York state voorbeelden van schade die de gewone slijtage overtreft kunnen een offensieve en overmatige tabaksgeur zijn als gevolg van het roken van de huurder in het pand (McCormick v. Moran) of om gaten in de muur te repareren en een verdelger te huren om vlooien te verwijderen (Chill Venture V.Stahl). De rechtbank in Camacho V. Paduch geconstrueerd New York ’s borg wet om alleen toe te staan dat de verhuurder om geld af te trekken van de huurder’ s borg als de schade groter is dan redelijke slijtage.