Taalarchitectuur

Singapore was verre van een tabula rasa toen de Britten begonnen met de bouw van de nederzetting in 1819. Het was in het midden van de Maleise Archipel die een rijke geschiedenis en traditie van het bouwen had. Deze lokale structuren werden gebouwd met de inheemse kennis die in de loop van de tijd werd gedistilleerd en doorgegeven door generaties.

lokale Kampong-huizen

lokale architectuur verwijst naar gebouwen die zijn gebouwd met gebruik van lokale materialen en kennis, zonder toezicht van professionele architecten. Een van de meest voorkomende vorm van volkstaal architectuur gevonden tijdens de vroege nederzettingsperiode was het kampong huis.

deze huizen werden gebouwd over de hele Maleise Archipel. Hoewel ze varieerden in stijl en bouwtechnieken, vertoonden ze allemaal een ingenieus gebruik van lokale materialen en waren ze goed aangepast aan het lokale klimaat. Veel van deze huizen bestonden al in de vele kampong dorpen verspreid over het eiland voor de komst van de Britten in Singapore. Raffles en Farquhar merkten op dat er een kampong was met de Temenggong en zijn volgelingen aan de monding van de Singapore River toen ze voor het eerst landden in 1819.Na de ontwikkeling van Singapore tot een handelspost en de toename van de bevolking van het eiland, werden veel meer van deze kampong huizen gebouwd over het hele eiland. Deze huizen werden niet alleen bewoond door de Maleisische bevolking, maar werden ook gebouwd en bewoond door Chinezen, Arabieren, Indiërs, Euraziërs en Europeanen. Hoewel sommige teksten verwijzen naar deze huizen als het Maleise kampong huis, is dit eigenlijk een verwijzing naar het feit dat deze huizen gebruikelijk waren in de Maleise Archipel, en niet dat ze uitsluitend werden gebouwd door de etnische Maleiers.

aangezien deze huizen aanzienlijk varieerden in hun stijl, lay-out en constructie, zal ik een kort overzicht geven van de belangrijkste kenmerken en enkele veel voorkomende types die in Singapore te vinden zijn.

de materialen die in deze kampong-huizen werden gebruikt, werden over het algemeen lokaal geproduceerd. Hout van de Chengal boom, een hardhout boom gemeenschappelijk aan de Maleise schiereiland en archipel, werden gesneden in dunne secties voor gebruik in dragers en vloeren.

de daken zijn gemaakt van een geweven attap materiaal, afkomstig van gedroogde Nipa palmen die groeien in mangroven. Soms zouden de wandwanden ook worden gemaakt van geweven riet gemaakt van gedroogde palmbladeren.

het hele huis werd gebouwd met pluggen en wiggen in plaats van bouten of spijkers, waardoor het huis kan worden gedemonteerd en verplaatst indien nodig.

het huis zat vaak boven de grond op stenen of houten steunen, die hielpen om te fungeren als een verdediging tegen overstromingen, dieren, insecten. Het verhoogt ook de ventilatie als de ruimten tussen de vloerplaten zorgen voor luchtcirculatie.

de algemene indeling van het huis bestond vaak uit een centrale kerneenheid met twee slaapkamers aan de zijkant van een centrale gang of hal. De scheidingswanden tussen de kamers waren niet permanent en konden worden aangepast aan de veranderende gezinsbehoeften. De keuken was aan de achterkant, vaak gelegen in een apart gebouw gekoppeld aan het hoofdgebouw.

hoewel dit de algemene configuratie was voor veel van de kampong huizen, was er een ongelooflijke verscheidenheid aan kampong huis optredens. Bijvoorbeeld, sommige dorpen, vooral die bewoond door de zeevarende Bugis en Orang Lauts, waren volledig gelegen boven palen op de intergetijdengebieden van mangrove moerassen, of over het water van de rivier of de zee.

een bepaald type plank-en-attapstructuur die op het water is gebouwd voor het vangen en kweken van vissen werd de Kelong genoemd. Ze bevatten vaak grote leefruimten gevormd door palen die in de zeebodem worden gedreven om vissen te vangen. De Kelong structuur bevatte ook huizen waar de visser zou wonen. Deze huizen werden vaak gegroepeerd langs een gemeenschappelijk houten gangpad dat verbonden was met het land.

de eenvoudige vormen van heup-of zadeldak zoals de Bumbong Perak, Bumbong Lima en Bumbong Panjang waren kenmerkend voor laagland en Maritiem Zuidoost-Azië. Er waren ook huizen die uitgebreide dakontwerpen, afgezien van de eenvoudige hip of gevel dak attap dak. Deze uitgebreide dakontwerpen waren meer kenmerkend voor groepen in het binnenland en hoogland, zoals de grote zwevende daken die werden beïnvloed door de Minangkabau, Batak of Sunda huizen van Java en Sumatra.

vroege Britse nederzettingen

nadat de Britten in 1819 in Singapore aankwamen, waren veel van de oorspronkelijke huizen die ze bouwden ook sterk gebaseerd op de traditionele kampong-huizen die ze in de regio zagen. Dit was te wijten aan het gebrek aan ambachtsman en bouwers opgeleid in Westerse stijlen van de bouw, en de overvloed van lokale ambachtsman hoog bekwaam in de volkstaal stijlen. Veel van de vroege ambachtslieden en bouwers werden vanuit Malakka naar Singapore gebracht door Farquhar, die eerder de Resident van Malakka was. Bovendien hadden de Britten ook geen toegang tot veel van de materialen die gemeenschappelijk waren voor de westerse architectuur, zoals bakstenen, cement, gips etc.

deze vroege koloniale gebouwen waren gedrongen, compact en gebouwd met eenvoudige daken. De gebruikte materialen waren vergelijkbaar met het Maleis huis, met behulp van lokale hout als dragers en vloerplanken, attap als dakbedekking, en hout en palm rieten als wandpanelen. Echter, veel van deze huizen gebouwd voor de Europeanen waren direct geplaatst op de begane grond, en hadden geen hoge palen die gebruikelijk waren voor Maleise kampong huizen. Zelfs het regeringsgebouw op de top van Fort Canning Hill was vergelijkbaar met een kampong attap-huis.

“het regeringsgebouw is gebouwd op de top van een heuvel aan de achterkant van de stad … aangezien het binnen twee weken na de eerste aankomst van de Britten werd voltooid, is het niet te verwachten dat het zeer substantieel kan zijn. De zijkanten zijn ruwe planken en Venetiaanse ramen, het dak is attaps. Het is zo onstuitbaar dat na een Sumatra Storm onderzoekende blikken worden geworpen om te ontdekken of het huis er nog steeds is of in de vallei erachter.”

Anekdotal History of Old Times in Singapore by Buckley, Charles Burton published 1867

Europese invloeden op lokale huizen

architectuurstijlen zijn niet statisch en veranderen voortdurend met de tijd. De interactie tussen de lokale Maleise tradities en kolonisten door de eeuwen heen in het Maleisische schiereiland en archipels leidde ook tot veranderingen en aanpassingen aan de inheemse kampong huizen. Net zoals de kolonisten zich lieten inspireren door het Kampong-huis voor hun gebouwen tijdens de vroege nederzettingdagen, lieten de lokale bewoners zich inspireren door Europese bouwstijlen en namen ze op in de plaatselijke huizen.

omdat bijvoorbeeld het kamponghuis vaak van de begane grond werd opgetrokken, waren er trappen nodig bij de vooringang van het huis. Sommige kampong huizen begonnen hoog versierde trappen gemaakt van beton en cement te spotten, en versierd met kleurrijke patroon tegels. De houten palen die het huis ophieven werden soms ook vervangen door stenen of betonnen pieren, en begonnen te lijken op pilasters gevonden in Westerse gebouwen. Het attap rieten dak werd ook vervangen door heup-en zadeldak vormen en meer moderne materialen.

conclusie

deze huisjes in de volkstaal bevatten wijsheid over de aanpassing aan het tropische klimaat en het ingenieuze gebruik van lokale bouwmaterialen. Toekomstige generaties architecten kijken naar deze lokale gebouwen als inspiratie om architectuur te creëren die reageert op hun context.