Are you a locavore? Locavores zijn mensen die proberen om lokaal geteeld of lokaal geproduceerd voedsel dat in het seizoen te kiezen. Er zijn veel definities van “lokaal voedsel”, maar het concept is voornamelijk gebaseerd op afstand. Veel mensen kopen graag lokaal voedsel door te beginnen binnen hun eigen gemeenschap, dan verhuizen naar de regio, provincie, land en ga zo maar door. Dit soort voedselconsumptie is de basis voor het populaire dieet van 100 mijl, dat het kopen en eten van voedsel bevordert dat wordt geteeld, geproduceerd of geproduceerd binnen een straal van 100 mijl van het huis van de consument.
waarom “lokaal”eten?
dit zijn slechts enkele van de vele potentiële voordelen van lokale consumptie:
- het is goed voor het milieu. Lokaal voedsel hoeft niet zo ver te reizen om op uw bord te komen, dus het helpt de uitstoot van broeikasgassen te verminderen en draagt bij aan het verbeteren van onze CO2-voetafdruk.
- het komt ten goede aan de lokale economie, inclusief steun aan lokale boeren en andere producenten.
- het stimuleert duurzame landbouw en vergemakkelijkt het traceren van de toeleveringsketen naar het punt van Oorsprong om ecologische praktijken te evalueren.
- het zorgt ervoor dat voedsel enkele van de hoogste veiligheidsnormen ter wereld heeft gehaald. Zeer strenge regelgeving met betrekking tot additieven, pesticiden, herbiciden, enz. zorg ervoor dat Canadees voedsel veilig is.
- het kan een hogere voedingswaarde hebben, omdat voedsel dat lokaal wordt geteeld en geoogst, gewoonlijk meer tijd krijgt om te rijpen. Dit betekent echter niet automatisch dat lokaal voedsel noodzakelijkerwijze voedzamer is, omdat andere factoren een rol spelen (zie hieronder).
- we zijn misschien bevooroordeeld, maar we denken dat lokaal eten gewoon beter smaakt. Heb je ooit een aardbei geprobeerd zo goed als een Quebec aardbei?
zijn lokale voedingsmiddelen voedzamer?
er zijn verschillende factoren die van invloed zijn op de voedingswaarde van producten, waaronder de variëteit van gewassen, de teeltwijze, de rijpheid bij de oogst, de opslag, de verwerking en de verpakking. Het gehalte aan vitamine en mineralen hangt af van de praktijken van mensen langs de hele lijn, van het zaad tot de tafel, of de productie lokaal is of van een afstand wordt getransporteerd.
producten zoals broccoli, sperziebonen, boerenkool, rode paprika ‘ s, tomaten, abrikozen en perziken zijn vatbaar voor verlies van nutriënten wanneer ze van langere afstanden worden geoogst en vervoerd, terwijl producten die hartiger zijn, zoals appelen, sinaasappelen, grapefruit en wortelen hun nutriënten behouden, zelfs als ze lange afstanden afleggen.
voor meer informatie over het onderwerp, raadpleeg deze geweldige referentie van Harvard Medical School getiteld Healthy and Sustainable Food.
wist u dat?
- in Canada worden geen groeihormonen gegeven aan varkens, pluimvee of melkkoeien.
- de jaarlijkse fruitconsumptie in Canada steeg in 2008 tot 47,5 kg per persoon, een recordhoogte. Bessen, in het bijzonder bosbessen en veenbessen, worden steeds populairder.
- de consumptie van groenten zoals asperges, aubergines, koolrabi en bataten neemt langzaam maar zeker toe op het menu.
- akkerbouwbedrijven, waaronder tarwe, gerst, maïs, haver, rogge, koolzaad, lijnzaad, sojabonen en andere speciale gewassen, vertegenwoordigen 40% van de bedrijven in Canada. Andere soorten bedrijven zijn: rundvlees (27%), zuivel (6%) en groenten en fruit (5%).
- van de 665 verschillende kazen die in Canada worden gemaakt, worden 477 variëteiten geproduceerd in Quebec.