ik werd gevraagd om stedenbouw en Masterplanning in minder dan 250 woorden te definiëren. De definities zullen worden gebruikt in een online applicatie ontwikkeld voor het American Institute of Architects. Na een korte intro zijn deze definities hieronder te vinden.
hoe moeilijk het ook is om voor leken te beschrijven wat architecten doen, het kan nog moeilijker zijn om stedenbouwkundig ontwerp te definiëren en te beschrijven wat stedenbouwers doen. Te veel zijn inwoners van steden gewend aan een systeem waar een stad “gewoon gebeurt” en waar wat er met de stad gebeurt het resultaat is van politiek en wie de macht heeft en niet het resultaat van masterplannen of ontwerpen of grote ideeën.
te in diskrediet gebracht zijn de modernistische modellen van Tuinsteden en nieuwe steden die goed bedoeld waren omdat ze steriel en zelfs anti-stedelijk bleken te zijn. Momenteel vestigen velen zich met “Tactical Urbanism” als een manier om snelle en bottom-up respons te gebruiken om steden te vormen in plaats van grote ideeën van bovenaf.
Garden City,Ebenezer Howard
niettemin behoren ideeën over steden, ideale plannen en lay-outs, concepten die een raamwerk beschrijven voor alles wat een stad maakt helemaal niet tot het verleden.
in het tijdperk van steden waar meer mensen in steden wonen, niet alleen in absolute aantallen, maar ook in verhouding tot de nog steeds groeiende wereldbevolking (inmiddels meer dan de helft), worden nieuwe zeer grote steden vanuit het niets gecreëerd en beginnen ze allemaal met design.De vraag wat stedelijk ontwerp is, is dus geenszins achterhaald en hetzelfde geldt voor de masterplanning.Het vinden van jonge, begaafde en creatieve mensen die stedenbouw als hun beroep willen kiezen en stedenbouw als een belangrijk onderdeel van systeemplanning willen zien, is van vitaal belang voor het toekomstige welzijn van de planeet.
zij moeten goed begrijpen wat dit vakgebied inhoudt.
stedenbouwkundig ontwerp
stedenbouwkundig ontwerp is de kunst van het ontwerpen van steden, d.w.z. architectuur genomen om de stedelijke schaal, de site, de buurt of een hele stad.Het is oud, maar als een gespecialiseerde discipline in de VS werd het pas geïnstitutionaliseerd toen Harvard in 1960 begon met het aanbieden van stedenbouw als een graad, nadat hij al in 1923 regionale planning als een aparte graad had ingevoerd. Afhankelijk van de universiteit en het land, stedenbouw is ofwel onderdeel van de afdeling architectuur als keuzevak, of minor voor architectuur studenten, of een aparte graad.Terwijl architectuur zich richt op de gebouwen, richt stedenbouw zich op relaties tussen gebouwen en op de ruimtes die ze creëren tussen elkaar, vaak het “publieke domein” genoemd.”
stedenbouw brengt doorgaans ruimtelijke relaties met zich mee, terwijl planning het regelgevend kader is geworden dat het gebruik, de circulatie, de open ruimte en in het algemeen de tweedimensionale relaties tussen openbare en particuliere ruimte regelt.
stedenbouw gaat meestal niet over regelgeving, maar gaat meer over het ontwerpen van een specifieke voorwaarde, en de kunst van het ontwerpen van een betekenisvolle relatie tussen de vaste en de lege ruimte, het gebouw en de ruimte, zodat de lege ruimte in zijn vorm net zo betekenisvol wordt als de vaste stof.
(goed geïllustreerd in de figuur grondrepresentatie van de stedelijke ruimte). Stedenbouw omvat het in overweging nemen van netwerken en niet-fysieke aspecten zoals visuele relaties, communicatie, transport, luchtstroom, infrastructuur en dergelijke op een zodanige wijze dat vaste stoffen, holtes en de verschillende systemen synergieën vormen, duurzaam, veerkrachtig en billijk zijn.
Christopher Alexander: 15 Principles of Wholeness from Christopher Alexander, Introduction of “A New Theory of Urban Design”
wanneer we kijken naar de mooiste steden van het verleden, zijn we altijd onder de indruk van het gevoel dat ze op de een of andere manier organisch zijn.
dit gevoel van” organiciteit ” is geen vaag gevoel van relatie met biologische vormen. Het is geen analogie.
het is in plaats daarvan een nauwkeurige visie van een specifieke structurele kwaliteit die deze oude steden hadden… en hebben. Namelijk: elk van deze steden groeide als een geheel, onder zijn eigen wetten van heelheid… en we kunnen deze heelheid voelen, niet alleen op de grootste schaal, maar in elk detail: in de restaurants, op de trottoirs, in de huizen, winkels, markten, wegen, parken, tuinen en muren.
zelfs in de balkons en ornamenten.
deze kwaliteit bestaat niet in steden die vandaag worden gebouwd. En inderdaad, deze kwaliteit zou niet kunnen bestaan, op dit moment, omdat er geen discipline is die actief erop uit is om het te creëren. Noch architectuur, noch stedenbouw, noch stadsplanning, nemen de creatie van dit soort heelheid als hun taak. Dus natuurlijk bestaat het niet. Het bestaat niet, omdat het geen poging is.
masterplanning
Masterplanning is het creëren van een kader waarin ontwikkelingspakketten, massa ‘ s, hoogten, relaties van gebouwen, circulatie en straten voldoende gedetailleerd worden gedefinieerd om voorspelbare resultaten te definiëren, maar met voldoende flexibiliteit om verschillende reacties mogelijk te maken van werkelijke ontwikkelaars en ontwerpers waarvan er meerdere of vele binnen één masterplangebied zijn.
een bijzonder geval zijn “geplande ontwikkelingen van eenheden” (naam verschilt per rechtsgebied), of PUDs, waarin het masterplan en het eigenlijke ontwikkelingsplan vaak samenvallen in één.
doorgaans maken masterplannen deel uit van een regulatory planning toolkit en worden ze formeel aangenomen als onderdeel van bestemmingsplannen, uitgebreide plannen, “small area plans” of Pud ‘ s. Strategische plannen van private entiteiten of instellingen worden ook vaak masterplannen genoemd, zelfs als ze niet te maken hebben met traditionele planningselementen zoals gebouwen.
Chinese New Town (saa Architects)
afhankelijk van het geval kunnen masterplannen meer zijn als tweedimensionale planningsdocumenten die informatie codificeren voor toepassingen, hoogtes, tegenslagen en dergelijke, of stedelijke ontwerpdocumenten zijn met driedimensionale aspecten zoals vormen, standpunten en andere specifieke vereisten die ontwerpopties beperken die aan de ontwerpers van feitelijke ontwikkelingen worden overgelaten.
door de toenemende populariteit van op vorm gebaseerde code versus op gebruik gebaseerde code (Euclidische zonering) is masterplanning meer en meer een zaak geworden voor architecten dan voor planners.
Masterplannen kunnen niet-fysieke aspecten omvatten, zoals financiering, planning of fasering. Grotere organisaties zoals hogescholen of bedrijven kunnen masterplannen maken voor hun faciliteiten die anticiperen op groei, transformatie, en streven naar een blauwdruk voor de uiteindelijke build-out.
verhoging van de term master plan wordt gebruikt buiten de arena van gebouwen en net als de term “architectuur” wordt toegepast op organisatorische kwesties van verschillende soorten.
opmerkingen en suggesties met betrekking tot de definities zijn welkom (het beste in het opmerkingenveld hieronder). We zullen de creatieve daad van design in architectuur en stedenbouw onderzoeken in toekomstig artikel op deze blog.
de definities werden herzien en bewerkt door Joongsub Kim, Ph. D., AIA, AICP en Jess Zimbabwe, AIA beide genomineerd als leden van de adviesgroep van de regionale en stedelijke kennisgemeenschap van AIA